Kedi-İnsan (Dekubaku)

okul festivali-93

Tooru'nun okulunda festivali hazırlıkları devam ederken Tooru yorulsa da halinden memnundu. Afiş ve pankart hazırlığında sınıfça çok güzel şeyler hazırlamışlardı. Masa düzenleri bilr hazırdı şimdiden.

"Hogakure-san şurayı boyar mısınız?" Fırçasını kırmızı boyaya batırdı. "Tabi." İ sırada kulağı arkasındaki konuşmaya gitti. "Menüyü nasıl hazırlayabiliriz ki? Kolay hazırlanabilir ve lezzetli olmalı."

"Çok fazla seçenek de bizi zorlar." Boyadığı yeri bitirerek ayağa kalktı. "Hori-san yemek konusunda yardım edebilirim sanırım." Sınıf başkanı ona döndü. "Gerçekten mi?"

Kafasını salladı. "Sevdiğim bir ablam aşçı olarak çalışıyor. Ondan tarif önermesini isteyebilirim. Hem lezzetli hem kolay olular."

"Bu harika olur. Şansımı zorladığımın farkındayım ama yemekleri deneme şansımız var mı?" Buna söz veremezdi işte. "Ona sorarım. Tatil günü olursa okuluma gelebilir ama kesin bir şey diyemem."

"Çok teşekkür ederiz. O halde bize haber verirsin." Gülümsedi ve eski yerine geri döndü. "Baksana, o söylediğin kişi de mi kedi-insan?" Kafasını salladı. "Evet. Çok tatlı biridir."
...

"Elbette yardım ederim Tooru, bana gelirsin bugün oldu mu? Beraber yapar yarın da götürürüz." Kız gülümsedi. "Çok teşekkür ederim Ochako-ne-chan." Ona doğru yürüyerek gelmeye çalışan Eiji'yi tuttu telefonda konuşurken. "Sana da ayırırım Eiji. Merak etme."
....

O gün ikili beraber yemek yapmış ve Tooru tariflerini almıştı. Yemek yapmak gerçekten güzeldi. "Yarın da gelirsin değil mi Ochako-ne-chan?" Kız gülümsedi ve saçlarını okşadı. "Elbette gelirim."
...

Sonraki gün ilk tenefuste çıkışta geleceğine dair haberi başkana vermiş ve o da herkese iletmisti. Menü, kafedeki en önemli detaylardan biriydi ve yardım edebildiği için mutluydu.

Geldiğine onu hemen kapıda karşıladı. "Hoşgeldin okuluma. Hadi seni sınıfa cikartayim. AA dur, poşetini alayım. Tanrım neden kimse yardım etmedi?" Kıkırdadı. "Deku ve Kirishima şirketteler Tooru. Bırakmalarını isteyrmezdim. Hadi çıkalım."

Ona buraya önceden geldiğini söylemeyi düşünmüyordu. Burada olması bile olumlu etki ettiğini gösteriyordu ve onun için bu yeterliydi.
...

Güzel bir toplantı geçmişti. Yemekleri tatmışlar ve tariflerin püf noktalarının kopyalarını dağıtmıştılar. Her şey iyi gidiyordu. Ta ki...

"Geçen sefer geldiğinde de bunu söylemiştin değil mi?"

Tooru şaşkınlıkla hem ablasına hem de sınıfa baktı. "Geçen sefer geldiğinde, mi?" Kız iki eliyle ağzını kapattı ve mırıldandı. "Üzgünüm."

"Ochako-ne-chan?" Ellerinden tuttu hemen. "Denki ile sadece 5 dakikalığına uğradık. O sıra çok kötü olmuştun ve bende okulda rahat etmeni istiyordum. Endişeli olduğunu bile bile seni okula öylece gönderemezdim Tooru. Tamam mı?" Kafasını salladı yavaşça. "Bazı şeyler oturdu en azından. Neden bir anda sınıfın değiştiğini merak ediyordum."

Hori konuştu. "Hogakure-san, biz seni olduğun gibi kabul ediyoruz. Uraraka-san bize yardım etti ama daha çok konuşmandan ve aramıza katılmandan memnunuz."

Gülümsedi. "Teşekkür ederim." Ablası ona sıkıca sarıldı. "Hadi eve gidelim artık. Bu akşam bende kalmak ister misin?"

"Annem yalnız hisseder. Ayrıca Eiji'nin kelime öğrenmesine yardım edeceğim "

"Kardeşin mi?" Bunu daha anlatmamıştı tabi. "Evet, 13 aylık, aşırı sevimli bir bebek."
...

Festivali gününde ise etrafta daha önce görmediği bir kalabalık vardı. Yemek yapmayı istese de Tooru dikkat çektiği için onu garson yapmıştılar. Hareketli olmayı sevdiği için rahattı o da. "Bakar mısınız?"