TILSIM SERİSİ 1. KİTAP BAŞLANGIÇ(E-KİTAP OLACAK)

BÖLÜM 29

Bir Ay Sonra...

(Zeynep'in Gözünden)

 

  Kızlar kaybolduğundan bu yana aradan neredeyse koca bir ay geçmişti. Ama ne var ki kızlardan hâlâ ses seda yoktu! Her zamanki gibi hafta içi işime gidiyor, akşama kadar tek başıma kızları düşünerek, gelen müşterilerle neredeyse hiç ilgilenmeden geçiriyordum. Eve gelince de bomboş evde tek başıma yatana kadar dolanıp, aynı bir robot gibi yatağa giriyordum. Bu arada kızların aileleri de onların kaybolduğunu öğrendi ve gerçekten de yıkıldılar! Nasıl mı öğrendiler? Polislerle beraber onları ziyarete gittik. Tabii polisleri gören aileler hemen anladılar durumu! Onlara, olan biten her şeyi –vampirleri görmemiz ve onlarla tanışmamız hariç- anlattım.

          Evet, bir hafta boyunca onlarla uğraşmıştım. Polisler ne kadar onlara bir şey olmayacak dese de, gene de içleri rahat olamıyordu. Annemler de olayları öğrenmişti ve yalnız kalmamam için Amerika'dan gelmeyi planladıklarını söylediler. Ama neyse ki ikna etme kabiliyetim sayesinde onların buraya gelmelerini engellemiş oldum.

          Sonuçta ailemin buraya gelmesi demek o lanet şeytan ile karşılaşmaları demekti ve bu da kızların kaybolma olaylarını tamamen unutmama neden olurdu. Aslını söylemek gerekirse; ailemin gelmesini isterdim! Sonuçta melek olmamı ve bana geçmişle ilgili hiçbir şey anlatmamaları hakkında onlarla uzun bir konuşma yapmam gerekiyordu. Ama Alijah'ın da onları bulması ve yeni bir hava harp savaşı çıkarmaya çalışmasını engelleyemezdik, değil mi?

          Bu arada Jordan ise bu bir ay süresince ne yanıma geldi ne de yakınımda olduğunu bana hissettirdi! Sanki geldiği gibi hayatımdan çıkıp gitmişti... Bir hayalet gibi! Evet, benim görüşümde o, bir hayaletten başka bir şey değildi.

          Geçen gün hiç beklemediğim bir misafirimle evimin kapısında göz göze geldik. Kim olduğunu merak ediyorsun değil mi? Hayır, Jordan değil! Ama yaklaştığınızı söylemeliyim! Tamam, söylüyorum kızmayın! Jordan'ın şoförü Elvin gelmişti ve beni merak ettiğini efendisinin de çok meşgul olduğu için gelemediğini söylemek için gelmiş ve beni de koruma altına aldıklarını bildirmek istemiş. Evet, gerçekten de şaşılacak durumdu bana göre!

          Eve geldiğimde her zamanki gibi ilk işim üzerimi değiştirip, elimi yüzümü yıkamak, sonrasında da mutfakta bir şeyler atıştırdıktan sonra camın önüne geçip Jordan'ın şoförünü binanın etrafında dolaşırken izlemekti. Sonrasında da biraz televizyon izleyip, kendimi yatağın güvenli olduğunu sandığım kollarına bırakmaktı. Ama her nedense uykuya dalarken her zaman huzursuz oluyordum! Ne de olsa kızlar evde kendilerini güvende hissederken kaçırılmışlardı ve benim de öyle olup olmayacağım meçhuldü!

          Uykuya dalmadan önce okuduğum bir aşk romanı sayesinde kendimi David'i düşünürken buldum. Okuduğum kitaptaki kadın karakter kocasını aynı bizimkisi gibi gerçekleşen bir trafik kazasında kaybetmişti ve üç yıl boyunca kimseyle sevgili olamamıştı. Garip olan ise kadın biriyle çıkmaya başladığında, adamı rüyalarında görmeye başlamasıydı!

          Biliyorum, biliyorum! Artık kocamı düşünmemem gerek çünkü ona kendisini hayatımdan çıkartmaya ve mutlu olmaya çalışacağıma söz vermiştim. Ama hemen de yapılabilecek bir şey değil!