ΚΕΦ 14Β

207 34 0
                                    


Το σπίτι της Μοντ ήταν στην άλλη άκρη του χωριού, μια ώρα μακριά. Ήταν το τελευταίο σπίτι στο τέρμα του κόλπου, απομονωμένο από το αμέσως προηγούμενο. Ήταν κτισμένο πάνω στην παραλία. Δεν είχε κήπο ή μποστάνι και κρυβόταν πίσω από δυο μεγάλα αλμυρίκια. Μέχρι να προσεγγίσεις το σημείο, δεν καταλάβαινες πως υπήρχε σπίτι εκεί. Ήταν μικρό, μονόχωρο και ξύλινο.

Ο Αλεξάντερ άνοιξε το παλτό του για να τη δροσίσει ο αέρας στο πρόσωπο και το σώμα και να την ξυπνήσει από τον λήθαργο που είχε βυθίσει τον εαυτό της, κλαίγοντας σιωπηλά σε όλην τη διαδρομή.

- Φτάσαμε, της ψιθύρισε.

Η Μαντλίν κοίταξε την παραλία γύρω της. Παντού ψιλή άμμο και μαύροι απόκρημνοι όγκοι στο τελείωμά της. Την σταθερή εικόνα ζωντάνευε ο ήχος του σιγανού παφλασμού των κυμάτων στην ακτή και οι δυο γλάροι που λιάζονταν πάνω στους βράχους.

Ξεπέζεψε από το άλογο του και σήκωσε τα χέρια του για να τη βοηθήσει να κατέβει, μα του αρνήθηκε.

Σαν βρέθηκε απέναντι του, τον κοίταξε ντροπαλά. Σκούπισε τα δάκρυά της με την αναστροφή της παλάμης της και κράτησε τον σάκο στην αγκαλιά της για να καλύψει το σώμα της. Ο Αλεξάντερ έριξε το πανωφόρι του στους ώμους της.

- Είναι το εξοχικό της οικονόμου μας. Θα είσαι ασφαλής εδώ, είπε και έβγαλε το κλειδί από την τσέπη του και ξεκλείδωσε την πόρτα.

Ένα μικρό τζάκι ήταν ακριβώς απέναντι από την εξώπορτα και κουζινικά κρέμονταν στα δεξιά του. Στ' αριστερά υπήρχε ένα διπλό κρεβάτι κάτω από το παράθυρο με ένα μπαούλο στο πλάι του. Μια πλέκτη κουβέρτα ήταν διπλωμένη στο κάτω μέρος του.

Στην αντικρινή πλευρά ήταν τοποθετημένο ένα ντιβάνι με λουλουδάτο κάλυμμα. Μπροστά του βρισκόταν ένα στρογγυλό τραπέζι και δυο καρέκλες. Πάνω στο τραπέζι είχε κεριά και ένα καλάθι με ξηρούς καρπούς, φρούτα, τυρί και παξιμάδια.

Το σπιτάκι ήταν πεντακάθαρο. Κάποιος το είχε επισκεφθεί πρόσφατα.

Ο Αλεξάντερ χαμογέλασε και συγκινήθηκε. Η γιαγιά Μοντ είχε κάνει πάλι το θαύμα της.

Η Μαντλίν πρόσεξε στο βάθος μια κουρτίνα που διαχώριζε το λουτρό από το υπόλοιπο δωμάτιο. Κρατώντας τον πάνινο σάκο πάνω στο στήθος της πήγε προς τα εκεί για να ντυθεί. Δεν μπορούσε να μένει άλλο με το νυχτικό.

Ο Αλεξάντερ βγήκε έξω και στάθηκε στο πλατύσκαλο της εισόδου. Ατένιζε την πλατιά θάλασσα που έμοιαζε με έναν λαμπερό καθρέφτη.

ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑWhere stories live. Discover now