ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΕΦ 21

Μπήκε με φόρα στο γραφείο του μετά από το πολύωρο ταξίδι και έχοντας τον Λένι στο κατόπι του. Ο λογιστής μιλούσε ακατάπαυστα και κρατούσε έναν χοντρό πάκο από δελτία μεταφορών για να τα υπογράψει. Κάθισε μονοκόμματα στην καρέκλα του. Δεν μπορούσε να ακούσει ή να καταλάβει το παραμικρό από αυτά που του έλεγε ο γεράκος. Το μυαλό του έπεφτε σε ένα κενό χωρίς πάτο.

- Χρειάζομαι μια ώρα Λένι, έλα σε μια ώρα...

Ο Λένι σίγασε απότομα και ακούμπησε τα χαρτιά πάνω στο έπιπλο.

- Σε μια ώρα κύριε Κέλεαρ. Να παραγγείλω φαγητό; Ρώτησε.

Ο Αλεξάντερ έγνεψε αρνητικά με τα δυό του χέρια. 

Όταν έκλεισε η πόρτα, πήγε στο παράθυρο, άνοιξε τις κουρτίνες και το φως του ήλιου χύθηκε άφθονο μέσα στον χώρο. Απέστρεψε αμέσως το πρόσωπο του αλλά η ευεργετική θέρμη στην επιδερμίδα του επανέφερε το βλέμμα του, στενεμένο, έξω από το παράθυρο.

Τα μάτια του έκαιγαν συνέπεια του αβαθούς ύπνου στην άμαξα. Ακούμπησε το μέτωπο του στο ζεστό τζάμι και παρατήρησε το λιμάνι. Τα καραβάκια κινούνταν με το πάσο τους στις προβλήτες. Μια παρέα από ζωηρά πιτσιρίκια κάθονταν κολλητά στην άκρη της αποβάθρας. Έβρεχαν τα πόδια τους στη θάλασσα και ψάρευαν με αυτοσχέδια καλάμια.

Οι κόρες των ματιών του εστίασαν προς τα κάτω, στην είσοδο της αποθήκης. Τα κάρα μπαινόβγαιναν αδειάζοντας φορτία.

Όλα εκτελούσαν την καθημερινή τους ρουτίνα.

Η εικόνα της καταγάλανης, λαμπερής θάλασσας λειτούργησε σαν ηρεμιστικό για το μυαλό του και καταπραϋντικά για την κούραση του. Πήγε στη μικρή κάμαρα και άνοιξε το παράθυρο. Το δροσερό αεράκι φρέσκαρε αμέσως την ατμόσφαιρα και ανανέωσε τη διάθεση του. Ξάπλωσε στο κρεβάτι βάζοντας τα χέρια πίσω από το κεφάλι του. Έπρεπε να οργανωθεί σωστά για να προλάβει να καλύψει όλες τις εκκρεμότητες πριν επιστρέψει στο Κεντ. Έπρεπε να υπογράψει τα δελτία, να δει τους πελάτες του, να ελέγξει τις αποθήκες του.
Η εικόνα της εμφανιζόταν μπροστά από κάθε σκέψη σαν ένα μικρό διάλειμμα, μέχρι που γέμισε πλήρως το μυαλό του. Τα βλέφαρα του έκλεισαν. Με τα μάτια του μυαλού του την έβλεπε ακόμα μέχρι που ο ύπνος σφράγισε και αυτά.

Ένα συνεχόμενο και ελαφρύ κτύπημα στην πόρτα, τόν ξύπνησε. Ο Λένι τον καλούσε ανήσυχος, η δουλειά έπρεπε να ξεκινήσει.