ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΕΦ 27Α

Το ρολόι πάνω από την κεντρική είσοδο σήμανε μεσημέρι. Η Μαντλίν βρισκόταν μέσα στην εταιρία μεταφορών, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, για να υπογράψει ξανά μια αλλαγή στη ζωή της.

Στάθηκε στη μια γωνία της τεράστιας αίθουσας και γύρισε το βλέμμα της στο χώρο. Είχε δυο σειρές με γραφεία που χωρίζονταν μεταξύ τους με ξύλινα παραβάν, όλα τοποθετημένα κολλητά στους τοίχους κάτω από πολυάριθμους μπλε και κόκκινους υαλοπίνακες. Ανάμεσα στις δυο σειρές υπήρχε ένας φαρδύς διάδρομος όπου πελάτες και μεταφορείς πηγαινοέρχονταν βιαστικά με πακέτα και χαρτιά στα χέρια. Ομιλίες και φωνές ακούγονταν από παντού. Ήταν ώρα αιχμής και όλοι ήταν σε εγρήγορση.

Οπλίστηκε με κουράγιο και περπάτησε αργά στη μια πλευρά του διαδρόμου, νιώθοντας μουδιασμένη και ζαλισμένη από το υπερκινητικό και φασαριόζικο πλήθος.

Είδε μπροστά της μια λεπτή, πανύψηλη γυναίκα να ψάχνει, αναστατωμένη, το μινιόν σκυλάκι της που είχε ξεφύγει από το λουρί του, σπρώχνοντας αυτούς που ήταν τριγύρω. Λίγα μέτρα μακρύτερα το καρότσι ενός αχθοφόρου πλάγιασε από το παραπανίσιο βάρος σκορπίζοντας τα πακέτα στο πάτωμα. Συμπόνεσε το νεαρό αγόρι που προσπαθούσε να τα τοποθετήσει γρήγορα πίσω, όσο ο υπεύθυνος βρυχιόταν δίπλα στο κεφάλι του.

Οι περισσότεροι άντρες σήκωσαν τα μάτια πάνω της. Ένας ή δυο χαμογέλασαν με νόημα, μα εκείνη τους προσπέρασε ευθυγραμμίζοντας το βλέμμα της με το τέρμα του διαδρόμου.

Στο βάθος αριστερά ήταν το γραφείο του λογιστή Λένι και στα δεξιά το γραφείο του Αλεξάντερ.

Όσο πλησίαζε το καρδιοχτύπι της γινόταν πιο έντονο, τόσο έντονο, ώστε ο θόρυβός του έπνιγε τη βαβούρα του χώρου. Το προηγούμενο βράδυ είχε ξαγρυπνήσει. Προσπαθούσε να αποφασίσει αν θα έκανε αυτό το ταξίδι και μετά αν θα έβρισκε τη δύναμη να βάλει την υπογραφή της. Είχαν περάσει δεκαπέντε μέρες και ο Αλεξάντερ δεν είχε εμφανιστεί στο Κεντ. Φυσικά διατηρούσαν μια επικοινωνία με ελάχιστες επιστολές και μπόλικες οικονομικές αναφορές αφού τα κτήματα παρέμεναν στην κατοχή του, έως να τής παραχωρήσει επίσημα τους τίτλους. Όμως δεν αντάλλαξαν ούτε μια λέξη σχετική με τον γάμο τους.

Έκανε μια νοερή απογραφή της κατάστασης και συμπέρανε πως οι τακτικές απουσίες του ήταν ο τρόπος για να δείξει τις προθέσεις του. Αποφάσισε, με αποκλειστικό γνώμονα τη λογική της, πως δεν ήταν σωστό να παρατείνει παραπάνω αυτήν την παράδοξη ένωση που επενέβαινε στις ζωές τους.