ΚΕΦ 12Α

249 38 7
                                        

- Πλησιάζει Πανσέληνος. Αυτό φταίει για όλα τα τρελά που συμβαίνουν, είπε ο γέρο Λένι κοιτάζοντας απολογητικά τον Τζον και τον Στίτς, αφού έβαλε δυο γίγαντες να τρέχουν πάνω κάτω στην αποβάθρα για να του μαζέψουν τα χαρτιά με τις παραγγελίες που κυριολεκτικά  είχαν πετάξει από το παράθυρό του στο απρόσμενο φύσημα ενός ζεστού Λίβα.

Ο Τζον άφησε με θόρυβο τον άτακτο σωρό από χαρτιά πάνω στο έπιπλο και έβαλε στην κορυφή μια πέτρα.

- Εγώ επηρεάζομαι στις Πανσελήνους, ανεβάζουν την όρεξή μου, είπε στενεύοντας τα μάτια του και γρυλίζοντας σαν λύκος, κάνοντας τον γεράκο να γουρλώσει τα δικά του.

Κατόπιν εισέβαλε στο γραφείο του Αλεξάντερ και τον είδε να πνίγεται ανάμεσα σε δυο στοίβες χαρτιά με το παράθυρο ανοικτό πίσω του. 

Ο πανικός απλώθηκε στο πρόσωπο του.

Έτρεξε και το έκλεισε ερμητικά.

- Θα φέρω δυο πέτρες και μετά θα το ανοίξεις, μουρμούρισε.

Ο Αλεξάντερ είχε ενημερωθεί πως κυνηγούσαν χαρτιά όλο το μεσημέρι και μειδίασε αχνά με την υπόδειξη. Ο Τζον πήγε μέχρι την παραλία για να βρει δυο βαριά βότσαλα.

Ο Αλεξάντερ σηκώθηκε από την καρέκλα και στάθηκε όρθιος μπροστά από το παράθυρο.

Το λιμάνι, όμορφο και ζωντανό, φαινόταν να υπομένει την τρικυμιώδη θάλασσα που έδερνε αλύπητα τις προβλήτες του.

Όπως η ψυχή μου, συλλογίστηκε.

Οι βαρκούλες χόρευαν στο ρυθμό της και τα ιστία των μεγάλων καραβιών πλατάγιζαν σε κάθε ριπή αέρα. Άφοβα, τα γλαροπούλια κάθονταν αναπαυτικά στα κατάρτια τους. Στις αποθήκες ακούγονταν φωνές, υπήρχε αναστάτωση με κάρα να μπαινοβγαίνουν. Ο Ναός ακόμα προσέλκυε προσκυνητές αν και η γιορτή είχε τελειώσει πριν από πέντε μέρες. Στα δεξιά δυο ψαράδες ξέπλεκαν τα δίχτυα τους έχοντας ζωηρή κουβέντα και στο βάθος είδε τον Τζον να ψάχνει για μεγάλα βότσαλα στην άμμο.

Κοίταξε και δεξιότερα στο τέλος του κλειστού κόλπου.
Το βλέμμα του στάθηκε για ώρα προς τα εκεί και ας μην ήταν εφικτό να τη διακρίνει.
Όμως, με τα μάτια του μυαλού του, την έβλεπε πεντακάθαρα να τρέχει και να τον αγκαλιάζει.

Έτριψε με την παλάμη του το πονεμένο μέρος στο στήθος του.

Είχε προετοιμάσει τον εαυτό του για όλα τα αναπάντεχα που πιθανόν να τύχαιναν το επόμενο χρονικό διάστημα. Φυσικά τα περισσότερα αφορούσαν τη δουλειά του διότι ήταν αφοσιωμένος απόλυτα σε αυτήν. Η επιχείρηση μεταφορών του άνηκε ολοκληρωτικά πλέον, βάση των όρων στη διαθήκη του παππού του, γιατί είχε κλείσει τα είκοσι έξι έτη.

ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑWhere stories live. Discover now