ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΕΦ 24Γ

(Παρακαλώ δώστε μια έμφαση στους χρόνους...)

Ο Ρις με τον Αλεξάντερ κλείστηκαν στην Βιβλιοθήκη και συζήτησαν μέχρι αργά το μεσημέρι. Ο Αλεξάντερ παρέμεινε στην αίθουσα μετά το τέλος της συνάντησης με τον επιστάτη του, για να μελετήσει τις καταχωρίσεις της Μαντλίν στα βιβλία των κτημάτων.

Η πρόταση του Νιλς τριγύριζε στο μυαλό του και τον αποσπούσε συνέχεια. Έπρεπε να την είχε προβλέψει μετά από το διάλογο που είχε ακούσει στο θερμοκήπιο. Τελικά είχε καταλάβει σωστά, τη διεκδικούσε, αφού τα χρήματα ήταν πολλά και ήταν διατεθειμένος να τα δώσει. Τι παραπάνω θα έκανε για να την απαλλάξει από την παρουσία του;

Το μυαλό του είχε βυθιστεί σε μια θάλασσα σκέψεων. Δεν αντιλήφθηκε τη Μαντλίν που τοποθετούσε έναν δίσκο με φαγητό πάνω στο γραφείο. Είχε σκύψει ελάχιστα και κοίταζε τη σελίδα που ήταν ανοιχτή μπροστά του.

Η φωνή της τον επανέφερε στην επιφάνεια.
- Έχω κάνει κάποιο λάθος;

Όταν γύρισε προς το μέρος της, του χαμογελούσε.
- Όχι όλα είναι σωστά, απάντησε κοφτά.

- Σου έφερα φαγητό. Το μενού σήμερα ήταν αρκετά πράσινο, σχολίασε εύθυμα.

Πράγματι το πιάτο του ήταν γεμάτο από ψητά λαχανικά, κομμάτια από ποικιλίες τυριών και φρέσκο ψωμί.

Απορούσε και παράλληλα εκνευριζόταν με την ηρεμία της, διότι ήξερε πως γνώριζε τη συζήτηση του με τον Νιλς.

- Πότε θα ταξιδέψεις για τη Νος; ρώτησε και έσυρε αμήχανα το χέρι της πέρα δώθε στη λουστραρισμένη επιφάνεια του επίπλου.

- Αύριο το βράδυ, ίσως μεθαύριο, δεν έχω αποφασίσει.

Τα μάτια του είχαν κλειδωθεί στο πρόσωπο της και διάβασαν το ανεπαίσθητο ξάφνιασμά της.

- Ωραία, είπε κοιτάζοντας προς το μικρό μπαλκόνι.

- Τι ήθελες να μου πεις το πρωί; Τη ρώτησε σε ανέμελο τόνο.

- Δεν το θυμάμαι αυτήν τη στιγμή. Η φωνή της ήχησε αδύναμη.

Η Μαντλίν πήγε προς το μπαλκόνι, χρειαζόταν επειγόντως αέρα. Ο Αλεξάντερ ήρθε από πίσω της και τη φυλάκισε ανάμεσα στα χέρια του.

Έφερε το στόμα του δίπλα στο αυτί της.

- Δεν δέχτηκα την πρόταση του Νιλς.

Ένιωσε το σώμα της να σφίγγεται.

- Σήμερα το πρωί μου είπε τη σκέψη του.