ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ - Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ

ΚΕΦ 23

Η τελευταία μέρα της εβδομάδας μετρούσε αντίστροφα τα λεπτά για να λήξει. Η Μαντλίν βρισκόταν στη Βιβλιοθήκη και έγραφε μια επιστολή στον Αλεξάντερ για την πρόοδο των εργασιών στο Κεντ.

Έγειρε την πλάτη της στη ράχη της καρέκλας και τέντωσε τα χέρια της ψηλά για να ξεπιαστεί. Η εβδομάδα αποδείχτηκε εξουθενωτική αλλά την ευχαριστούσε που ασχολιόταν ξανά με τη γη.

Τα κτήματα του Κεντ ζωντάνευαν ύστερα από χρόνια, προκαλώντας ένα μείγμα συναισθημάτων αγαλλίασης, ικανοποίησης και ευτυχίας που στροβιλιζόταν διαρκώς μέσα της.

Αναβίωσε τον ενθουσιασμό που είχε ως παιδί όταν κατέβαινε στα κτήματα με τον πατέρα της. Πάντα τη γοήτευαν τα μικροσκοπικά λουλουδάκια στις καλλιέργειες και στα δέντρα που μετατρέπονταν σε καρπούς, κάνοντας όλη τη διαδικασία να μοιάζει μαγική. Τότε γονάτιζε στο χώμα, λερώνοντας τα φουστανάκια της, για να φέρει το πρόσωπό της κοντά τους, για να εισπνεύσει τα αρώματά τους και για να παρατηρήσει καλύτερα τα χρώματα, τα ποικιλόσχημα πέταλα και τη μετάλλαξη τους.

Όλα τα πρωινά πήγαινε με το άλογό της στο χωριό, με υποχρεωτική οπισθοφυλακή τον Τζον. Έλεγχε τις επισκευές στα κτίσματα, τις προμήθειες στις ζωοτροφές, τα ζώα. Ήδη είχαν τα πρώτα γεννητούρια σε αρνάκια και κατσικάκια. Ήταν τόσο συγκινητικό να βλέπει τη νέα ζωή να κάνει θεαματική είσοδο σε αυτόν τον δύσκολο και εκδικητικό κόσμο.

Ο Ρις, που είχε αναλάβει τους ανθρώπους της, ήταν πράγματι αξιόλογος. Ο Αλεξάντερ είχε κάνει σοφή επιλογή. Βρισκόταν συνεχώς δίπλα της κατά την παραμονή της στα κτήματα και έλυνε κάθε απορία της. Διάλεξαν μαζί ένα μικρό κομμάτι αφρατεμένης γης για να φυτέψει τα βοτάνια της.

Όλοι ήταν πολύ καλοί απέναντί της και την ευχαριστούσαν κάθε τόσο για την ευκαιρία εργασίας και στέγης που τους πρόσφερε. Την προσκάλεσαν να γευματίσει μαζί τους, πράξη που παρέβαινε το πρωτόκολλο συμπεριφοράς μεταξύ του φεουδάρχη και των υποτελών του, αλλά εκείνη δέχτηκε μετά χαράς γιατί γνώριζε τους περισσότερους από παιδί και τους ένιωθε σαν οικογένεια.
Το συγκεκριμένο γεύμα ήταν διασκεδαστικό και αποκαλυπτικό ταυτόχρονα. Κατάλαβε πως συμπαθούσαν και τον Αλεξάντερ μέσα από συγκαλυμμένα σχόλια στις συζητήσεις τους.

Τώρα οι άκρες των δάχτυλων της άγγιζαν την χρυσοδεμένη γαλάζια πέτρα στον λαιμό της, που πάνω της είχαν σμιλέψει ένα φιλντισένιο ρόδο. Τελικά σήμαινε τη συγνώμη για την απουσία του και όχι ένα συναισθηματικό δώρο όπως η ίδια επιθυμούσε.