Chapter 13

152 12 0
                                    

I woke up early to cook for the kids' breakfast. Lunes na naman, pasukan. Humihikab akong naglalakad papunta sa kusina. I was like that while I am opening the door when I saw Selene, busy mixing something.

I smiled upon seeing her cooking for our breakfast. I already taught her on how to cook the dishes I wanted her to learn... and upon reminiscing those scenes---those teaching sessions I mean, I ended up laughing.

Yesterday, hindi siya lumabas ng kuwarto niya. Hinayaan ko nalang at nang makapag-isip-isip naman. Mali ang ginawa niyang pagsagot-sagot kay Simon. Kahit na may mali ang asawa ni Mau, mali parin siya. She shouldn't have involved the work, because it is the only one who let them live. Kung walang trabaho si Simon, sa'n sila pupulutin? Sa tingin ba niya ay makakapasok siya sa isang high-class school kung hindi nagta-trabaho ang ama niya?

"Mother? I already expunged her in my mind three years ago..."

I heaved a deep sigh upon reminiscing her line last Saturday. It was indeed painful, but I was hurt upon thinking how hurtful it was on her side, to finally expunged her mother in her mind.

I heaved a deep sigh again. Ano bang nangyayari? Ganoon na ba kasama ang trato ni Maureen sa kanila para burahin niya siya sa isipan niya? Gaano kalala ang ginawa ni Maureen?

I also recalls Simon saying I did stop doing the usual thing three years ago. Ano bang nangyari sa nakalipas na tatlong taon at naggaganyan sila?

Now, it fed my curiousity. I think I want to know the happenings three years ago. Ang problema, sa papa'nong paraan?

I flinched when Selene suddenly looked at my direction. Napaigtad ako at bahagyang napakurap-kurap, nakanganga at tila hindi alam ang gagawin.

I was about to fake a cough and say sorry for what I just did when I saw she silently averted her gaze from me. I was... shock at what she did. Hindi niya ako minumura at sinisinghalan o kaya naman ay sinasamaan ng tingin, talagang umiwas lang siya ng tingin sa akin.

That's new!

The preparation of the food ended in silence. Ni wala siyang salita kahit na pinapanood ko siya sa pagluluto, talagang umiiwas lang siya ng tingin sa akin.

I wondered what she thinks right now.

I smiled.

And I'm curious what did that Harrison guy say to her that night for her to act like this today.

I looked at Simon when he had arrived here in the kitchen. Hindi sa akin dumiretso ang mata niya... kundi kay Selene. Kita ko ang paglambot ng ekspresyon sa mukha niya habang nakatingin sa anak na dalaga.

"Selene---"

"I'm done, I gotta go," ani Selene bago hinalikan ang pisnge ng dalawang kapatid. Nang mapadaan siya sa gawi namin ay kaagad na hinawakan ni Simon ang braso ng anak.

"Selene, I need to talk---"

Napatigil sa pagsasalita si Simon nang marahas na binawi ni Selene ang kamay niya.

"I'm going to be late if I'll talk to you now. Better leave it for the next time. I gotta go..." Bumaling siya sa 'kin. "Mrs. Rawlins," saad niya bago tumalikod sa akin.

Mrs. Rawlins again!

Simon just heave a deep sigh. The whole day ended Selene being cold at us.

When I had arrived on the school, I smiled upon seeing Coleen talking to other kids. Pero noong medyo malapit na ako sa kanila ay napakunot-noo ako nang mapansin na parang nag-aaway sila. The other kid was trying to push Coleen, saying something to her.

I Am You [COMPLETED]Where stories live. Discover now