Chapter 29

161 13 0
                                        

After they had all gone to school and Simon for his work, I changed my clothes. I will visit Maureen today.

Habang naglalakad papasok ng hospital ay hindi ko maiwasang kabahan sa hindi malamang dahilan.

Nang makarating sa kuwarto ni Maureen ay huminga ako nang malalim. I was about to open the door when I heard a familiar voice in the inside.

"You have to eat more. Hindi kaagad babalik ang lakas mo kung hindi ka kakain."

I can hear Timothy's voice. But who the heck he was talking to?

"Busog na nga ako, bakit ba ang tigas ng ulo mo, Timmy?"

Mas lalong lumakas ang kaba ko nang marinig ang boses na 'yon. That voice... I knew well who owns that voice... but how?

Ang daming tanong sa utak ko. Ang daming tanong na kung bakit at paano... paano nangyaring gising na siya? Timothy told me the other day that there was a progress. Pero bakit ang bilis naman?

Nang buksan ko ang pinto ay doon ko nakumpirma ang lahat. They looked at me and saw how shocked they are.

"P-Pauleen," ani Timothy, napapatayo na at bahagyang nauutal.

I didn't look at him. Nanatili lang ang tingin ko kay Maureen na nakatitig din sa 'kin.

"Bal..."

I run towards her and hugged her tight. For a moment, I forgot everything and was glad Maureen's already awake.

"Mau-Mau..." I uttered as my tears ran down on my cheeks.

There... I thought I wouldn't be happy upon seeing her, but I'm glad I was, not faking everything I have felt. There was still sadness... lalo na kapag naaalala kong iiwan ko na ang mga bata pero mas nangibabaw ang saya ko nang makitang gising na ang kapatid ko... ang kakambal ko.

I knew people would ask what would I do when Maureen would be back... that was the question in my mind either, when Timothy called me the other day. Habang papunta ako rito ay napag-isip-isip ko na siguro ay hahayaan ko nalang ang tadhana. Hindi ko naman kasi sila pagmamay-ari. They were Maureen's... and she was the only one who has the right to own them. Pero ngayong alam kong babawiin na sila sa 'kin ay masakit pala.

"How are you? Are you okay now? Wala nang masakit sa 'yo?"

She smiled at me before shooking her head.

"Kailan ka pa nagising?" Napapatingin ako kay Timothy. "Timothy told me the other day that there was a progress on your condition. Tapos ngayon ay gising ka na? Bakit... Bakit ang bilis naman?"

Kita ko ang bahagyang pagkunot ng noo niya. Nagulat naman ako sa naging reaksyon niya.

"Hindi ka ba masayang gising na ako?"

I was caught off guard on her question. I knew I sounded like that but I never intended that. I was just curious on how things came like this. Kasi masyadong mabilis. Kakasabi lang ni Tim na may progress na, e. Magigising ba kaagad ang tao pagkatapos sabihin 'yon ng doktor?

Was Maureen really have a progress when Timothy called to me the other day? Or she's already awake that time?

Kung anuman ang sagot ay hindi ko alam. Nakakapanghinala. Simon's happy when he called me the other day. Alam kong may magandang balita. I knew it was a good news, saying there was a progress on Muareen's condition, but he was too happy... that I could think Maureen's already awake on that time.

"A-Ano ba namang tanong 'yan, Mau. I'm happy you are now awake. Nakakapagtaka lang. Noong isang araw lang tumawag sa akin si Tim na may progress sa kondisyon mo, and now... you are now awake? Nabibilisan lang ako."

I Am You [COMPLETED]Where stories live. Discover now