I Am You [COMPLETED]

Chapter 27

"Where's your dad?"

Simula nang makauwi kami kanina ay hindi ko na nakita si Simon sa bahay. I was just wondering where is he.

"Baka ay nasa taas, mom," ani Selene, nakatingala sa akin.

The three of them were sitting at the couch, doing something.

"Okay," I said as I nodded my head. "Thank you, Selene."

Akmang aakyat na ako sa taas para tingnan kung nando'n ba si Simon nang magsalita si Selene.

"Where are you going, Mom?" aniya, napapatayo na.

"I'll just see if Simon's in the room---" Napapatigil ako sa pagsasalita at napapatawa nang biglaan siyang tumakbo sa direksyon ko at hinarangan ako. "Bakit?"

"A-Ako na ang titingin!" humahangos na saad niya.

"Ako na---"

"Mom, I'm hungry. Can you please bake me some cookies, please, please, please," she says, pleading in front of me.

"Yeah! Please, 'ma? I'm also craving for cookies," saad naman ni Codie na nakatingin na sa amin ni Selene.

Napapatawa ako sa kanila. "Okay." I looked at Selene and smiled. "Can you please look for your dad on our room, please? Then tell me if he's there so I won't worry."

"Yes, mom!"

Napailing-iling lang ako sa kaniya. She was acting weird. Kahit na pansin ko 'yon ay binaliwala ko nalang.

Nang maipasok ko na sa oven ang ginawa ko ay nagpunta ako sa salas at umupo sa gitna ng kambal.

"Hindi pa bumababa ang ate niyo?" I ask the twin.

"Hindi pa, 'ma."

I looked up at our room, knotting my forehead. Is Simon there? Kung naro'n naman siya ay bakit ang tagal lumabas ni Selene?

Akmang tatayo na ako nang biglaang bumukas ang pinto at lumabas si Selene.

"Your dad?"

"He's here," aniya, papababa na. "Inaantok na raw siya kaya iidlip lang muna."

Tumatango-tango ako sa sinabi ni Selene. At least, alam kong nandiyan naman pala si Simon. At least, kampante na ako.

When they're done eating the cookies I have baked earlier, we walked upstairs together. Bago nagpunta sa kuwarto namin ni Simon ay hinatid ko na muna ang mga bata sa kanya-kanyang nilang kuwarto.

"Goodnight, sweetie."

Nang maisara ko na ang pinto ay kaagad akong napaigtad. Someone in my back just covered my eyes with a hand.

"Simon?" I say as my heart beats fast.

I felt relieved as I heard his manly chuckles. "Relax," aniya dahilan para gusto kong mapairap.

"How can I relax if you're startling me?"

Ngumisi na naman siya sa ginawang pagtataray ko.

"Anong kalokohan 'to? Tanggalin mo nga 'yang kamay mo!"

He didn't listen to me. Instead, he spoke up and says he'll be guiding me to our room.

Naramdaman ko ang pagbukas niya ng pinto at ang pagsara roon. Nang huminto siya sa paglalakad ay huminto rin ako. He started counting numbers. When he counted three, he lets go of his hand on my eyes.

I was kind of shock and... amazed. The room was full of balloons, designs... anything! There was a heart-shaped at the middle of the room made with rose' petals. Dahil nakabukas ang ilaw ay kitang-kita ko ang mga nakasabit na mga pictures namin doon. Dahil temporary lang ako ay kita ko pa ang mga pictures na ang kasama nila ay si Maureen, but mostly, it was just the two of them.