Aden(Ara Verildi)

8.Bölüm

Eve geldiğimizde içeri girmeden bir süre dışarda kalmaya karar verdik. Kuzeyin dudağı patlamış birde gözünün altı morarmıştı. Gerçekten azar yicektik.

"Girelim hadi içeri beklemenin faydası yok nasıl olsa görücekler."

"Doğru diyorsun Kuzey hadi gidelim."

Kapıyı çaldık biraz beklememiz gerekti. Kapıyı Doğuş abi açtı. Kuzey'i gördüğü zaman kaşlarını çattı.

"Oğlum bu ne hal lan. Kim yaptı? Bu kız yüzünden mi oldu?"

"Hayır abi ya onunla ilgisi yok. Hem sen birde karşı tarafı görücektin."

"Bana bak Aden kardeşimden uzak dur duydun mu? Birdaha yan yana gelmiyorsun kardeşimle."

"B-ben özür dilerim. İsteyerek olmadı."

"İsteyerek veya değil kardeşimden ve benden uzak dur!"

"Abi yapma!"

Neden benden bu kadar nefret ediyordu ki. Geldiğimden beri benimle uğraşıyordu. Dayanamayıp odama koştum. Kuzey arkamdan gelicekti ama Doğuş abi onu tuttu. Odama girip kapımı kilitledim. Gözyaşlarımı tutamadım. Sırtımı kapıya dayayıp yere oturdum. Bir süre ağladım.

Aşağıdan sesler geliyordu. Doğuş abi ailesinde şımarık bir kız istemediğini benden hiç hoşlanmadığını söyleyip duruyordu. Pamir abim, Burak ve Toprak ise beni savunuyordu. Babam ve annem de bana bir şans vermelerini söylüyordu. Kapının çarpma sesi geldi hemen sonrasında. Peşinden bir iki kişi daha çıkıp gitti.

Birisi yukarı geliyordu. Tam kapımın önünde durduğunu ayak seslerinden anladım.

"Aden konuşabilir miyiz?"

Burak gelmişti.

"Aden, aç kapıyı hadi. Kapıyı kırarak girerim bak."

"Kimseyi istemiyorum git lütfen."

"Pamir abim gelsin? onunla daha iyi anlaşıyorsun hemen gidip çağırıyorum."

"Burak dur. Çağırma kimseyi. Tek kalmak istiyorum."

"Peki sen bilirsin ama en azından kapının kilidi açık kalsın."

"Tamam. Teşekkür ederim endişen için."

"Önemli değil, tabi endişelenicem kardeşiz kızım biz. Ben seni yalnız bırakıyım."

Burak kapının önünden ayrılıp aşağı indi. Kardeşiz demişti. Hiç bu kadar seviniceğim aklıma gelmezdi. Kalkıp kapının kilidini açtım daha sonrada yatağımı açtım. Üstümü değiştirip abimi aradım.

"Güzelim? Birşeymi oldu niye aradın?"

"Abim birşey olmadı napıyorsunuz diye aradım."

"Birşey olmadığına emin misin güzelim? Ağlamışsın sen?"

"Sadece, kendimi bütün aileye kabul ettiremedim galiba. Abi, sence beni severler mi?"

"Severler tabi güzelim niye sevmesinler."

"Atlas, Aden mi o?"

Uraz, abimin yanında mıydı?

"Evet Aden."

"Versene bende konuşıyım biraz."

"Al."