Aden(Ara Verildi)

9.Bölüm

Uraz bizi bıraktıktan sonra evin ön bahçesine girdik. Bahçede Pamir abim bizi bekliyormuş. Bana anlamadığım bir şekilde bakıyordu.

"Sizi bırakan kimdi?"

"Ablamın bir arkadaşı."

"Peki. İçeri geçelim hadi."

Birlikte kapıya geldiğimizde Pamir abim hemen kapıyı açıp kenara çekildi. İçeri girdiğimde şoka girdim. Duvarda "Ailemize hoşgeldin Aden" yazıyordu. Annem ve babam önümde durmuş bana bakıyordu.

"Ailemize hoşgeldin Aden'im."

"Artık sen de resmi olarak bizim ailemizdensin. Dün sen bizimle gelmeyi kabul ettikten sonra seni kendi üstüme aldım. Yani artık soyadın Gürsoy."

"Teşekkür ederim ikinizede."

Gidip ikisine de sarıldım. Hazırladıkları alanda Doğuş abi yoktu yine. Yavaş adımlarla Kuzey'e ilerledim. Kafasını kaldırıp baktı.

"Dün için özür dilerim eğer konuşmak istemezsen veya abin gibi direk ailede istemezsen anlarım. Ben yokmuşum gibi devam edin abin ile ikiniz tamam mı. Eğer konuşmak istersen de her zaman burdayım."

"Teşekkür ederim Aden. Ben seninle kuzen olmaktan gayet mutluyum sadece abimin dediklerinden dolayı yüzüne bakamadım."

Gidip Kuzey'e sıkıca sarıldım. En sevdiğim kuzenim olma yolunda ilerliyordu.

"Ayıp oluyor ama kuzen. Beni de böyle sevsene be."

"Gel buraya."

Poyraz da ikimize sarılırken gayet mutluydum. Ayrıldığımızda annem mutluluktan her an ağlıycak gibiydi. Diğer kuzenlerim ve abilerim benimle hala konuşmamıştı. Dur bir dakika Oğuz abim bana doğru mu geliyordu?

"Geldiğinden beri pek yakın davranmamış olabiliriz ama alışmaya çalışıyoruz bizde. Hala bir kız kardeşim olduğuna inanamıyorum. Ailemize hoşgeldin Aden. Sana küçük bir hediye aldım umarım beğenirsin."

"Teşekkür ederim gerek yoktu."

Bana fazla büyük olmayan bir hediye paketi uzattı.

"Normalde hediye söylenmez ama kitapları sevdiğini söylemiştin. Atlas abini arayıp okuduğun kitap tarzını sordum. Ona göre de birşeyler aldım."

Gözlerimden bir pırıltı geçtiğine emindim. Benim için birşeyler yapmaya çalışıyorlardı en azından. Dayanamadım ve Oğuz abime sarıldım. Bundan sonra onunla da daha sık konuşmak istiyordum. Benim için en ufak birşey yapsalar onlarla samimi olucaktım ama çoğu çekiniyordu. Babam ve annem hediye almamıştı ama beni ailelerine alarak zaten en büyük hediyeyi vermişlerdi bana. Amcam'lar da takı vb. şeyler almışlardı. Burak da hediyesini verip sarıldı.

Kuzenlerimden bazıları konuşmadan direk hediyelerini verip oturmuştu. Demir ve Bartu ise Oğuz abim gibi hediyelerini verirken benimle konuşmaya çalışmışlardı. Sıra Pamir abime gelmişti ama o Barış abimi önüne almıştı. Barış abim biraz utanarak hediyesini verdi. Utangaç bir tip olduğunu anlamam fazla sürmemişti. Onun hediyesini de alıp kenara koydum. Kimsenin hediyesini açmamıştım daha. Pamir abim gülen yüzüyle önümde durdu.

"Al bakalım fıstık. Yanlız öyle alıp kenara koyma şimdi aç."

"Teşekkür ederim abi."

"A-abi mi dedi o?"

"Valla dedi."

Evet hayırlı uğurlu olsun Pamir abimi kaybettik. Cidden donmuştu. Tam elimi kaldırıp koluna dokunucaktım ki beni kucağına alıp döndürmeye başladı.