Aden(Ara Verildi)

35.Bölüm

"Güzelim? Uyan artık hadi. Valla yarım saattir uğraşıyorum hadi be."

Yine kafamın dibindeki ses ile uykum bölündü. Benim uykumda gözü var hepsinin valla ya. Bir insan hiç mi istediği kadar uyuyamaz? Öyle bir yasak var da benim mi haberim yok?

"Aden, seni aldatıyorum. Plajdaki o esmer kız ile hemde."

Duyduğum cümle ile yatakta oturup Tuna'ya tokat atmam bir oldu. Kafası yana yattığı sırada eli de kızarmış yanağını buldu.

"Defol git gözüm görmesin. Öteki tarafta hesaplaşırken bile görmek istemiyorum mümkünse."

"Hayatım şaka yaptım sadece. Ne bileyim böyle tepki vereceğini?"

"Affetmem Tuna. Böyle bir şeyi asla affetmem. Öğrenmiş oldun işte ne mutlu sana. Öyle bir şey olursa da aldatıyorum demek yerine karşıma geçip başkasını sevdim de. En azından adam akıllı konuşur ayrılırız."

"Ne ayrılması, ne sevmesi? Ben birtek seni sevdim Aden. Başkası haram bana. Seni göremesem nefessiz kalıyorum, herkes oksijen ile nefes alır ben seninle alabiliyorum birtek."

Konu buraya nereden geldi ya? Uykudan yeni uyanınca ben ben değilim abi. Aha yine gidiyorum. Gözlerimdeki ağırlık yine kendini belli edince direnmeden kendimi bıraktım. Kafam yumuşak yastıkla birleşince yine bir bağırış duydum.

"Aden!? İyi misin, noldu?"

"Uykum var."

"O kadar şey dedim?"

"Ne dedin?"

"Uyan diye yaptığım şaka?"

"Ne şakası?"

"Neyse hadi kalk. Abin pankek yapmış yanında da waffle varmış hem."

Gözlerimi ışık hızıyla açıp yataktan kalktım. Tuvalete koşarak girip elimi yüzümü yıkayıp saçımı taradım. Odaya döndüğümde Tuna'yı kolundan tuttuğum gibi peşimden sürükledim.

"Pankek ve waffle bekletilmez Tuna niye şimdi söylüyorsun bunu!?"

"Uykundan uyanmadın ki bir türlü."

"Gerekirse yatakla o masaya getir beni ben net uyanırım."

"Birdahakine aklımda olur."

Masada tek süt bardağının olduğu yere oturdum. Süt ve pankek muhtişimler ya. Zaten herkes masada olduğu için beklemeden başladım önümdekileri yemeye.

~~~~

"KOYDUK MU?!"

Abimlere dönüp baktığımda yine garip garip hareketler yaptıklarını gördüm. Gözlerim kanadı resmen bu nedir ya? Kahvaltı bitince Yağız dışında herkes fifa veya pes oynayalım diye tutturdu. Ben ve Yağız ise bu işin dışında kalıp kitap okuma kararı aldık. Biz kültürleniyoruz burada ama arkada hayvan gibi iş yapıyorlar. Bu iki zıt kişilik nasıl aynı ortama düştü acaba? Çok uğraşmış olabilir miyiz? Önümdeki kitaba geri döndüğümde Tuna'nın telefonu çalmaya başladı. Kim arıyorsa ekrana bakıp hemen açtı. Elindeki oyun kolunu bırakıp ayaklandı ve mutfağa gitti.

Neden burada konuşmadı? Birşey saklıyor gibiydi. Fazla geçmeden geri geldiğinde direk bana döndü.

"İstanbul'a dönüyoruz."

"Neden? Hani daha kalıcaktık? İş ile ilgiliyse sen git ben kalıyım."

"Dedenle ilgili hadi gidelim."