Aden(Ara Verildi)

10.Bölüm

Kapı çalınca daha da korkmuştum. Burak da anlamıştı onun geldiğini.

"Aden şu çocuğu anlatsana biraz."

"Neyini anlatıyım Burak?"

"Bilmem nasıl tanıştınız, nasıl açıldı? Anlat işte."

"Peki. Uraz, Abimin arkadaşıydı. Ben küçükken de birlikteydik hep beraber büyüdük sayılır. Ben lisedeyken o üniversite okuyordu. Uzun zaman görmemiştim onu. Bir gün tatilde ziyarete geldi abimin yanına. Değişmişti baya. O gün kalbime söz geçiremedim bir türlü. Onu her gördüğümde yerinden çıkıcakmış gibi atıyordu. Tatil boyu hep birlikte vakit geçirdik. Okul için geri gittiğinde kendimi çok kötü hissetmiştim. Hislerimin yanlış olduğunu biliyordum abimin arkadaşına aşık olmuştum ama. Lise bittikten sonra kendimi değiştirmeye karar verdim. Şuan ki halime geldim yani çoğu zaman umursamaz, bazen aşırı sevecen. Dengesizleştim iyice. Saçlarımı boyattım, dövmeler yaptırdım. Üniversite sınavına giriceğim için unutmaya çalıştım. İstediğim bölümü kazandım ilk senede. Yeni başlangıçlar falan dedim unuttum sandım. Eve 3 sene sonra geri geldim. Onu yine gördüm. Unutamamışım onu hala. Bugün lunaparka gittik o da geldi. Orda açıldı meğer en başından beri o da beni seviyormuş."

"Abla? Ben özür dilerim."

"Senlik birşey yok Toprak."

"Abimler birşey yapmaz dimi ona Burak?"

"Yapmazlar Aden. Sadece ailede ilk kez kız çocuğu var hepimiz alışmaya çalışırken birden o kızın sevgilisi olması onu başka biriyle paylaşma fikri hepimizi sinirlendirdi."

"Beni hepiniz kabul etmediniz ki. Ateş abi mesela benimle yüz yüze bile gelmedi. Doğuş abi zaten istemediğini gayet belli etti."

"Aden. Bende seninle pek konuşmadım birbirimizi tanımadık bile ama hepimiz seni çok sevdik. Ailede bir kız olmasını hepimiz istiyoruz. Üstelik Doğuş abim bir kız kuzeni olucağını duyduğunda abinlerden daha çok sevinmiş. Doğduğunuz zaman senin öldüğünü söylediler. Yine en çok yıkılan Doğuş abi oldu. Senin öldüğüne inandık hepimiz. Şimdi karşımızda durman ona inandırıcı gelmiyor. Senin bizimle büyümeni isterdik hepimiz inan bana. İstersen Doğuş abiyle biraz konuş. Umarım anlıycaktır."

"Teşekkür ederim Demir."

"Her zaman yanındayız konuşmasak bile."

Beni gerçekten seviyorlardı. Bundan sonra hepsine daha yakın davranmam gerekiyordu. Bana ne kadar çabuk alışırlarsa kendimi o kadar çabuk bu aileye ait hissederdim. Üstelik onlarla yakın olmayı çok isterdim.

Biraz beraber oturup sohbet ettik. Dayanamıyordum artık aşağı inip bakmam lazımdı.

"Ben bir 5 dakika odama gidip geliyorum."

"Niye?"

"Üstümü değiştirip gelicem."

"Tamam biz buradayız."

Hemen kalkıp odama gittim. Acele etmem lazım dı hemen gri eşofman altı ve üstüme de beyaz rahat bir crop alıp giydim. Gri bir de hırka alıp çıktım odadan. Fazla oyalanmadan aşağı indim. Sessizce dinlemeye başladım.

"Aden ile ne zamandır tanışıyorsunuz?"

"Çocukluğumuzdan beri beraber büyüdük efendim."

"Beraber büyüdüğün bir kıza mı aşık oldun üstelik kardeşin sayılırken."

"Aden lisedeyken aşık oldum ona. Unutmaya çalıştım arkadaşımın kardeşiydi üstelik dediğiniz gibi kardeşim gibiydi."