Uyandığımda yine bir hastane odasındaydım. Odada yine kimse yoktu. Ben kendime gelmeye çalışırken odaya birisi geldi kafamı kaldırıp baktığımda Pamir abimi görmeyi kesinlikle beklemiyordum. Gün içinde yüzünü bile göremiyordum.
"Pamir abi?"
Sesimi duyar duymaz bana şaşkınca dönüp baktı. Gözleri kıpkırmızı, göz altları mosmordu. Yüzünde küçük bir gülümseme ile konuşmaya başladı.
"Uyanmışsın sonunda. İyi misin?"
"Ben iyiyim niye yanımda seni bıraktılar bu halde?"
"Başkasını mı istiyordun yanında?"
"Hayır onun için değil. Hiç aynaya baktın mı? Şuan aşırı yorgun ve çökmüş durumdasın. Evde dinlenmen lazım."
"Hayır iyiyim ben, beni merak etme. Birşey istiyorsan hemen alıp geliyim?"
"Gerek yok. Yanıma yatsan yeter."
Yanıma yatıp biraz dinlemeye ihtiyacı vardı. Daha fazla böyle görmeye dayanamıyordum. Şirkette bu kadar yoran ne vardı ki? İtiraz etmeden yanıma uzanıp kollarını bana sardı. Kafamı göğsüne yaslayıp gözlerimi tekrar kapattım. Daha niye hastanede olduğumu bile sormamıştım ama onu o halde görünce sormak da istememiştim.
~~~~
"Pamir abim de sonunda uyumuş. Günlerdir Aden'e bunları yapanları arıyor yorulup duruyor."
"Uyanıcaklar şimdi sessiz ol."
"Uyansınlar da eve gidelim artık."
"Bir susun ya."
"Bu da kendi rahatını düşünüyor. Kay da biz de oturalım."
Seslere daha fazla dayanamayıp gözlerimi açtım. Oda yine kalabalıktı. Hala Pamir abimin kolu üstümde sarılarak yatıyorduk. Koluna dikkat ederek yavaşça kalktım.
"Al işte uyandırdınız. İyi misin Aden?"
"İyiyim Ateş abi. Koltuğa geçicem Pamir abim rahat yatsın."
"Aslında senin yatman gerek ama sen bilirsin."
"Sorun değil. Siz niye hastanede olduğumuzu söyleyin bana."
"Zehirlenmişsin mideni yıkadılar. Bir de dikişlerini zorlamışsın yine onlar değişti."
"Nasıl zehirlenmişim pardon?"
"Dışarda yediğin birşeyden zehirlenmiş olmalısın. Uraz ile nereye gittiniz ne yediniz anlat ki bilelim."
"Spora gittik birlikte sonra da sinemaya gitmeye karar verdik sadece içecek aldık ama birşey yemedik ki."
"İçecekte birşey vardı o zaman. Başka birşey yok dimi?"
"Hayır yok."
"Tamam. Pamir uyanırsa söylersin şirketteki işler bende diye o zaten anlar."
"Tamam söylerim."
Ateş abi odadan çıktığında gözüm diğerlerine takıldı özellikle 3'lü koltukta yan yana oturan Poyraz,Kuzey ve Burak üçlüsüne. Bana cidden kızgın bakıyorlardı ama aynı zamanda üzgün.
"Kesinlikle evden bir süre çıkman yasak."
"Oha Oğuz abi niye ya."
"Ne zaman çıksan birşey oluyor. Her seferinde zarar görüyorsun."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aden(Ara Verildi)
Novela Juvenil!EĞLENCESİNE YAZIYORUM! !İLK BÖLÜMLERİN ÇOĞU ACEMİCE YAZILMIŞTIR. FAZLASI İLE SAÇMA OLABİLİR KUSURA BAKMAYIN! Ben Aden yıllar sonra çocukluk aşkımla bir araya geldim. Onu uzun zaman sonra tekrar görmek peşinde birsürü şeyi getirdi. Okul tatile girdi...
