Aden(Ara Verildi)

1. Bölüm

Son dersten çıkmak için daha 12 dk var. Bugün dersin bitmesi için daha heyecanlıyım çünkü evime geri dönücem ve annemleri görücem. Okul sonunda yaz tatiline giriyor ve herkes ailesini görmek veya sevgilileri ile tatile çıkmak için dakikaları sayıyor.

"Herkese iyi tatiller sonraki sene tekrar görüşürüz umarım." diyen hoca ile dersin bittiğini anladım.Ben ailem ile neler yapabilirim diye düşünürken dakikalar geçmişti demekki. Kitaplarımı toplayıp çantama koydum ve sınıftan çıktım. Koridorlarda Elif'i aramaya başladım. Öğretmenler odasının önünde sınıf hocası ile görüşüyordu. Konuşmalarının bitmesini bekledim. Sonunda bittiğinde yanına gidebildim.

"Elif hayırdır bir sorun mu var?"

Elif sesimle ilk korksa da ben olduğumu anlayınca rahatlamıştı. "Yok ya kayıp birtane ödevim vardı onu tekrar yazıp verdim." dediği ile rahatlamıştım çünkü hocanın ona olan bakışları biraz garipti ve beni rahatsız ediyordu."İyi o zaman hazırsan yola çıkalım hadi.Daha eve uğramamız gerek."dediğim ile oflamaya başladı kesin yine birşeyini unutmuştu.
"Sen eve geç ben yetişirim sana sınıfta çantamı unuttum."
her zaman haklı çıkmak zorundamıydım acaba.

"Senin eşyalarını da alıp inerim aşağı o zaman eve çıkmana gerek kalmaz hemen yola çıkarız hadi bay bay"

Yanından ayrıldıktan hemen sonra koşmaya başladım çünkü abim nerdeyse gelmiş olmalıydı. Onu hemen görmek istiyordum. Heyecandan o kadar hızlı koşuyordum ki önüme çıkan birine çarptım.

"İyimisiniz?"

Kafamı kaldırıp baktığımda kaslı bir çocukla karşılaşmayı beklemiyordum demek bu yüzden duvara çarpmış gibi acımıştı canım.

"İyiyim asıl siz nasılsınız dicem ama birşey olmamış gibi özür dilerim yinede."

Dediğim şeye biraz kıkırdadı ama hemen yüz ifadesi değişti.

"Burnunuz kanıyor!"

Hemen yanıma çömelip burnuma mendil tuttu biraz fazla endişelenmişti çünkü burnum en ufak çarpışmada kanardı artık alışmıştım.

"Önemli birşey değil eve gidiyorum zaten hallederim ben teşekkür ederim."

Dedikten sonra kalktım ve yoluma devam edicektim ki bana seslenmesiyle geri döndüm biraz fazla oyalanmıştım ve hemen gitmem gerekiyordu.

"Acelem var üzgünüm umarım daha sonra karşılaşırız"

El sallayıp koşmaya devam ettim. Sonunda eve varmıştım hemen hazır olan bavulları alıp aşağı inicektim ki bavulların fazla ağır olduğunu anladım teker teker indirmem gerekicekti. Önce kendi bavulumu alıp indirdim tekrar yukarı çıkıp Elif'in bavulunu da aldım.İndiğim zaman bir araba evin önünde durdu kime geldiğini merak ettim çünkü biraz pahalı bir araçtı anladığım kadarıyla. Arabadan inen kişi ile hem şoka girdim hemde sevindim gelen abimdi.Hemen koşup boynuna atladım. Beni belimden tutup kaldırdı ve o klasik şeyi söyledi.

"Sen kilo mu almışsın?"

Dediği şeyle gülmeye başladık ikimizde.

"Çok konuşma da git şu bavulları arabaya koy indirirken kolum koptu. Bu arada bu araba kimin?"

"Araba kimin mi? Kızım sen abini ne sandın tabiki benim"

Dediği şeye inanmamı beklemiyordu heralde dimi? Ciddi miydi acaba? Şimdi düşününce üstündeki şeyler de pahalı markaların dı bu o kadar parayı nerden bulmuştu? Ben bunları düşünürken abim bavulları arabaya yerleştirmiş ve Elif yanımıza gelmişti. Hepimiz arabaya bindik sonunda yola çıkabilmiştik gerçekten herkesi çok özlemiştim. Üniversite için İzmir'e geldiğimizden beri onları görmemiştim. Uzun bir yol bizi bekliyordu biraz muhabbet ettik, şarkı açıp eğlendik. Elif ile beraber yorulduğumuz için biraz dinlenmeye karar verdik ve yerlerimizi rahat bir şekilde ayarladık.Sonunda bizimkileri görebilicektim.

     🌜💫

Eveet kitabı yeni yazmaya başladım ve açıkçası biraz heyecanlıyım çünkü ilk defa kitap yazıcam. Umarım ortaya güzel birşeyler çıkar çünkü öylesine yazmaya başladığım bir kitap güzel birşeyler olmasını umuyorum. Kısa olduysa kusura bakmayın daha uzun yazmaya çalışıcam.