!EĞLENCESİNE YAZIYORUM!
!İLK BÖLÜMLERİN ÇOĞU ACEMİCE YAZILMIŞTIR. FAZLASI İLE SAÇMA OLABİLİR KUSURA BAKMAYIN!
Ben Aden yıllar sonra çocukluk aşkımla bir araya geldim. Onu uzun zaman sonra tekrar görmek peşinde birsürü şeyi getirdi. Okul tatile girdi...
"Ben sana söyledim bir kere de sen bana söyle hadi."
"Hayatta söylemem. Söylediğime pişman ettin ya."
Sadece abime söyledim sanarken aynı zamanda Tuna'ya da söylemiş bulundum. Şimdi başımda ona bakarak söylemem için bekliyordu. Kendimi hala bunun için hazır hissetmiyorum ama maalesef. Tamam belki söylemiş olabilirim ama ona bakarak söylemek beni utandırıyordu. Pek alışık olmadığım birşey olduğu için.
"Öpersem söyler misin?"
Öpersem? Şaşkınca yüzüne döndüm.
"Ne?"
Kulağıma yanaşıp kısık bir sesle devam etti.
"Yanakların kızardı. Şuan ne kadar tatlı olduğunun farkında olsan keşke."
"Aşk kuşları artık çıkabiliriz. Hazırsanız tabi."
Abim beni kurtarmıştı. Rahat bir nefes alıp yataktan kalktım. Kıyafetlerimi abim gittikten hemen sonra giymiştim. Karnımda hafif bir ağrı olsa da iyi durumdaydım. Ayakkabılarımı giyip Tuna'nın yanına geçtim. Ne kadar iyi olsam da arada başım dönüyordu sadece.
"Hadi çıkalım Barış abim beklemesin."
Arkamı dönmüş odadan çıkarken kendimi bir anda havada buldum. Ben ters ters Tuna'nın yüzüne bakarken o sırıtıyordu. Kıpırdanarak inmeye çalıştım ama bu sefer kollarıyla beni daha sıkı tutmaya başladı. Bu adamın kasları mı vardı? Benim niye haberim yok. Maşallah Yunan tanrısı gibi herşey mevcut adam da. Yeme de yanında yat.
"Doktor fazla ayakta kalmanı istemedi bugün. O yüzden maalesef kollarımda taşınmak zorundasın."
"Zorunda mıyım? Sanmam, arabada zaten oturucam bırak iniyim."
"Sevdiğini bana da söylersen neden olmasın?"
Yine mi aynı konu. Ama ben unuttuk sanıyordum ya. Sesimi çıkarmadan sakince kollarında kalmaya devam ettim. İkimizde konuşmadık. Yorgunluktan olsa gerek uykum vardı. Başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi kapattım. Kalbi hızlı atmaya başladı bu hareketimle. Gerçekten de bir şans vermem gerektiğini hissettim o an. İkimiz içinde. Ama şimdilik bunu biraz ertelemek daha iyi olur gibi.
~~~~
Sırtım yumuşak bir yere değdiğinde hafifçe uyanmıştım. Gözlerimi açmadan Barış abimin elini tuttum. Bugün benimle yatmasını istiyordum. Birlikte yatmayalı uzun zaman olmuştu.
"Bugün birlikte yatalım abi. Valla sonra yine eskisi gibi oluruz."
Konuşmadan elini çekti. Kapıdan çıktığını duydum. Fazla geçmeden geri geldi. Burda hepsinin bir kaç parça kıyafeti vardı ve büyük ihtimalle üstüne daha rahat birşey giymeye gitmişti. Yanıma yatıp ikimizin de üstünü örttü. İyice yanına yaklaşıp sarılarak yatmaya devam ettim.
~~~~
Uyandığımda güneş tepede sayılırdı. Zaten sabaha karşı çıkmıştık hastaneden. Gözlerimi açtığımda yanımda kimse yoktu. Dün akşam Barış abim ile uyuduğuma emindim aslında. Yataktan kalkıp banyoya girdim. Rutin işlerimi halledip odama geri döndüm. Karnımda yine sargı bezleri vardı. Artık alışmış sayılırdım. Eskisi kadar canım yanmıyordu. Bir çok kez kolumu veya bacağımı yaralamıştım. Bugün şirkete gitmem gerektiği için kıyafet odasına girip üstümü değiştirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
