《TAMAMLANDI》
Arbor Krallığının Prensesi Nympha'yı bekleyen iki zorlu savaş vardı. Biri dengeleri alt üst eden karanlık bir güce karşı, diğeri ise kalbini sıkıştırıp onu nefessiz bırakan bir aşka.
⌜ Çocuk kendini beğenmiş gülümsemesiyle, "Prensesim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölümde Nympha'nın çok farklı bir yüzünü göreceğiz. Kafanızda ne gibi teoriler var merak ediyorum. Tüm bunlar neden oluyor? Yorumlarınız okumak için her zamanki gibi sabırsızlanıyorum. 😊
🌾🌾🌾
Ventus adamın peşinden hızla koşmaya başladı. Adam da koşar adım ilerlediğinden onu takip eden Ventus'u fark etmemişti. Bir süre sonra onu ağaçların sıklaştığı alanda gözden kaybetti. Görüş alanını neredeyse sıfıra indirecek kadar karanlıktı etraf. Adamın gittiğini tahmin ettiği yöne doğru koşar adım ilerlemeyi sürdürdü. Ağaçlığın bitimindeki dar patikayı az çok seçebiliyordu bu mesafeden.
Bu, sarayı civar kasabalara bağlayan tek yoldu. Daha net görebilmek için gözlerini kıstı ve etrafına bakındı. Toprak patikayı saraya bağlayan yolun girişinde iki karaltı seçince fark edilmemek için adımlarını yavaşlattı. Yayının yanında olmaması büyük bir talihsizlikti. Yoksa bu mesafeden ikisini de kolaylıkla indirebilirdi. Yanlarına giderek onlara saldırması Nympha'yı tehlikeye atacağından olduğu yerde durup onları izlemeye başladı. Nympha'yı kucağında taşıyan karaltı kızı yere bıraktı.
Diğer karaltı yere çömelip bir şeyler yaptıktan sonra kızı omuzuna yerleştirip patikada ilerlemeye başladı. Ventus bir karar vermesi gerektiğini biliyordu. Ya şu an tekrar saraya doğru ilerleyen karaltıyı takip edip aralarındaki hainin kim olduğunu öğrenecekti ya da Nympha'nın peşinden gidip onu o aşağılık herifin ellerinden kurtaracaktı.
Seçim yapmak için bir saniye bile düşünmesi gerekmedi.
🌾🌾🌾
Nympha ağırlaşan göz kapaklarını aralamaya çalıştı ama ilk denemesinde başarısız oldu. Sanki sabit bir yerde değildi. Bedeni sağa sola savrulup duruyordu. Rüzgar elbisenin açıkta bıraktığı kollarına vurdukça soğuktan titriyordu. Kafası sızlayınca acıyla yüzünü buruşturdu. İkinci kez tüm gücünü toplayıp gözlerini açmayı denedi. Bu sefer gözlerini aralayabilmeyi başarınca içinden gelen çığlık atma hissini güçlükle bastırdı. Zaten çığlık atsa da bir işe yaramazdı. Ağzının için yerleştirilmiş ve kafasının arkasında sıkı bir düğümle başlanmış bez parçası sesinin çıkmasına izin vermezdi.
Gözleri acıyan bileklerine takıldı. Onlar da kalın bir halatla ön tarafında sıkı sıkı bağlanmıştı. Halatın bir ucu şu an onu taşıyan atı süren adamın elindeydi. Bu da Nympha'ya hiç hareket alanı bırakmıyordu. Alnı adamın sırtına dayalıydı. Kafasını kaldırmayı aklından geçirse de adamın onun kendine geldiğini anlamasından korktuğundan bu kararından hemen vazgeçti.
Gecenin karanlığında bilmediği bir yere doğru giden bu atın sarsıntıları, başındaki acı ve adamın pelerininden yükselen garip koku ile birleşince Nympha bir an kusacakmış gibi hissetti. Düşünmek için kendisini zorladı ama zonklayan kafası buna pek fırsat bırakmıyordu. Atın üzerinden aşağı atlayıp sürüklenerek ölmek dışında hiçbir kaçış yolu gelmiyordu aklına. Hem ellerini kullanamadığından hem de çok güçsüz olduğundan bu şekilde büyü yapması da imkansızdı. O yüzden duracakları ana kadar beklemeye karar verdi. Durdukları an en uygun fırsatı kollayıp kaçacaktı.
