《TAMAMLANDI》
Arbor Krallığının Prensesi Nympha'yı bekleyen iki zorlu savaş vardı. Biri dengeleri alt üst eden karanlık bir güce karşı, diğeri ise kalbini sıkıştırıp onu nefessiz bırakan bir aşka.
⌜ Çocuk kendini beğenmiş gülümsemesiyle, "Prensesim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kime, neye teslim oluyoruz yahu? 🙄 Neyse bölüm sonunda anlarız.
Yorumlarınızı okumakvedüşüncelerinizi öğrenmek için sabırsızlanıyorum. Keyifli okumalar. ☺️
🌾🌾🌾
"SOYSUZ İBLİS!"
Caelum yumruğunu tekrar Armo'nun karnına geçirdi. Adam kanlı dişlerini göstererek gülümsedi.
"Bir Bellumun canını yakmak bu kadar kolay değil." Kahkaha atmaya çalışınca ciğerlerini dolduran kanı ağzından püskürterek öksürmeye başladı.
"Areklilerin saldırısını Astron mu planladı?"
Armo dizlerinin üzerine çökmüş, yıllardır kimsenin uğramadığı karanlık zindanın tam ortasında, elleri demir zincirlerle bağlanmış halde duruyordu.
Fraxinus adamın saçlarından tutup düşen kafasını kaldırdı. "Kralın sana bir soru sordu, iblis."
"Ben de bir kez daha söylüyorum. Bilmiyorum."
Caelum bu sefer yumruğunu onun suratına indirdi. Biraz ilerisindeki meşalede duran alevi eldivenli eline çekip adamın suratına yaklaştırdı. "Seni yakıp kül etmemem için tek bir neden ver bana."
Alevi adamın ellerinin üzerine yerleştirdiğinde Armo acıyla haykırdı. Dün akşam yanan ellerinde sağlam deri parçası kalmamıştı artık. Yanık et kokusu zindanın içini doldururken adam "Tamam" dedi soluk soluğa.
Caelum alevi ait olduğu yere döndürdü ve ona doğru bir adım attı. "Konuş!"
"Onlara... Areklilere büyü gücü vadetti. Ateş. O insan soyuna ateşi verecek."
Hala saçlarını tutan Fraxinus "Sana?" dedi. "Sana ne vadetti?"
"Güç. Krallık parçalandığında benim olacak bir saray... Sonunda Bellumlar diğer kabilelerin içindeki sinik yaşantılarına son verebilecek."
Caelum ellerini adamın boğazına yerleştirip tüm gücüyle sıkmaya başladı. "Aşağılık herif!" Armo'nun yüzü mora dönerken "Seni öldüreceğim!" diye bağırdı. "Sen... Nympha'yı aldın benden!!!"
"KIZIMI ALDIN!!!"
Fraxinus'un kolunu sıkan eli onu kendine getirdi. Ellerini Armo'nun boğazından ayırdığında adam uzun süre yokluğunu çektiği havayı içine çekebilmek için ağzını araladı. Rengi yavaş yavaş tekrar eski haline dönerken kafasını eğip öksürmeye başladı.
"Bu kadar yeter. Gidelim." Fraxinus bir yandan onu kolundan çekiştirip kapıya doğru sürüklüyor bir yandan yerde kıvranan adama bakıyordu. Zindandaki nöbetçilere başıyla Armo'yu işaret etti.
