《TAMAMLANDI》
Arbor Krallığının Prensesi Nympha'yı bekleyen iki zorlu savaş vardı. Biri dengeleri alt üst eden karanlık bir güce karşı, diğeri ise kalbini sıkıştırıp onu nefessiz bırakan bir aşka.
⌜ Çocuk kendini beğenmiş gülümsemesiyle, "Prensesim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Finale 10 bölümden az kalmışken Nympha bize seçimini açıklıyor. Veeee... Bölüm alev alıyor.❤️🔥
Uyarıdan da anlaşıldığı üzere bölümde açık cinsellik içeren sahneler var.
Bölümsonunda bu seçimle ilgili belki yakaladığınız belki de gözünüzden kaçan bir iki detay paylaştım. Orada buluşalım. Keyifli okumalar. ☺️
🌾🌾🌾
Ventus'un yanından ayrıldıktan sonra Nympha, üzerine bulaşan kanı temizleyip yıkanmak için odasına uğramış; bulduğu ilk elbiseyi üzerine geçirip kimseye görünmeden kendini kütüphaneye kapatmıştı. Ventus haklıydı. Teslim olmamalıydı. Hiç kimseye. Savaşmalı, karşı koymalıydı. Yalnızca nasıl yapacağını bilmiyordu. Çözüm yolu bulamıyordu. Astron'la aralarındaki bağı yok etmek sandığı gibi sorunları tamamen ortadan kaldırmıyordu. Onun ölümü karanlık gücü yok etmeyecekse gerçekten bunu yapmaya değer miydi? Hem tüm yaşananlardan sonra böyle bir şey yapması sarayda daha büyük bir kaosa neden olabilirdi. Vakit daralıyordu. Son zamanlarda sıkça tekrar ettiği bu düşünceyle iç çekti.
Eli yine o eski el yazmasına gitti. Parçalanan cildi dikkatlice açtı. Dağılmış mürekkep okumayı güçleştiriyordu ama Nympha ilk sayfanın tam ortasındaki kelimeyi okumayı başarabilmişti. Detego. Sayfaları yavaş yavaş çevirirken yüzünü ekşitti. Eski dili okumakta zorlanıyordu. Unutulmuş veya kurutulmuş damarlarla ilgili bir şeyler dendiğine emindi ama gerisini anlayamıyordu. Geçen gece ruhu o kırmızı mağaraya çekilmeden hemen önce yine bu sayfayı okumaya çalışıyordu. Bir anda aklına Larynx'in kanlar içindeki yüzü geldi. İrkildi. Huzursuzca iç çekip kitabı tekrar yerine koymak için rafa uzandığında bir el bileğini kavradı.
"Her yerde seni arıyorum."
Caelum'un sesi, bakışları gibi endişeliydi. Nympha bileğini ondan kurtarmak için yüzüne baktığında adam sanki ne yaptığının farkına yeni varmış gibi elini hızla geri çekti.
Koridordaki karşılaşmalarından sonra onu karşısında görmek Nympha'nın kalbini sıkıştırmıştı. Aceleyle giyindiğinde sıklıkla yaptığı gibi üzerindeki temiz siyah gömleğin üst düğmelerini iliklememişti. Birbirine karışmış saçları, artık iyice uzamış sakalları, yorgun yüzündeki ifadeyi anlamayı güçleştiriyordu. Gözünün hemen yanında ise belli belirsiz bir morluk vardı.
Nympha, gereğinden fazla sessiz kaldığını fark edince duygusuz bir sesle "Buldun işte" dedi.
Caelum elini sakallarında dolaştırıp soluğunu gürültülü bir şekilde bıraktı. "Seni merak ettim. Kâhin Larynx..."
Nympha adamın adını duyunca ensesinden aşağı soğuk bir ürperti indi. Güçlükle "Ya-yaşıyor mu?" diye sordu.
Adam kafasını sallayıp "Evet" dediğinde biraz olsun rahatlamıştı. Derin bir nefes alıp durdu. Şu an Larynx'i düşünmek istemiyordu.
