Chapter 6
" So what's the matter Doc?"
" Iha, it's a good news I can see that it's working."
I was a little bit shock and happy at same time. He smile at me and I smile back.
Nandito ako ngayon sa office ni Doc. Ramirez, nagising ako dahil sa tawag niya di na ata siya makapaghintay sa ibabalita sa akin, bacause he know that I'll be happy. I bid goodbye to him and nagtungo na sa isang pasyente ko.
I was in a good mood today dahil sa balita na yun. I can't help but to wonder how will my mother react, will she be proud or me? Will she be so happy? Hays miss ko na siya, miss na miss.
Masyado akong napagod sa work kaya naman I decided na magpahangin muna sa labas. Dinala ko na din ang pananghalian ko, umupo ako sa may bench at nilagay na din sa tabi ko ang pagkain ko. I was eating while looking around, then someone caught my attention. It was a guy and a woman, nagtatawanan sila and they are like couple . But the guy really caught my attention ang familiar niya. Pero hindi ko masayadong nakita ang mukha niya dahil malayo talaga sila.
Nagkibit balikat na lang ako, baka classmate ko lang yun dati or whatever.
I open my phone and nag pop up kaagad ang message ng secretary ng asawa ko don. She said na nakauwi na si Denver, ohh yeah I almost forgot, I immediately finish my food at kaagad na sumakay ng taxi.
Gustong gusto ko na siyang makita, I really miss him beside madami din akong tanong sa kanya, marami kaming dapat pag usapan.
Nakarating na ako sa bahay at mula sa labas ng gate natanaw kona ang sasakyan ng asawa ko.
Pagkapasok ko sa bahay ay nagtaka ako dahil hindi ko siya nakita. His car is here pero bakit wala siya dito.
" Hon are you there?"
Walang sumagot, I sigh heavily. Bakit wala siya? Where did he go?
Pagod na umupo ako and I decided to call him.
Nakailang ring lang saka niya sinagot.
" Hon "
Sabi niya sa malumanay na boses, god I really miss this man.
" Hon where are you? Sabi ng secretary mo nakauwi kana raw? At saka bakit nandito yung car mo?"
" Emergency sa company hon, kaya nandito ako sa company natin ngayon, but don't worry uuwi ako mamaya. I didn't bring my car because I'm really exhausted."
I sigh in relief akala ko di siya nakauwi.
" It's okay hon, uwi ka ng maaga ha, I miss you so much, I love you hon."
" I love you too hon, goodbye,"
I was contented and happy to hear his word again but why do I feel like it's not the same anymore or maybe I was just overthinking.
Nanonood ako ng TV habang naghihintay sa kanya. Nakailang movie na ata ko hindi pa rin siya dumating. Hanggang sa hindi ko namalayan na nakatulog pala ako.
Nagising ako at nasa kama na ako and someone was hugging me, the moment I smell him I knew it was him. I really miss him, I hug him tightly and I look at him kahit madilim ay kitang kita ko pa rin ang gwapo niyang mukha. I can't imagine my life without him, he was the half of me that I couldn't let go. Mamamatay ata ako pag nawala siya sakin.
I wanted to talk to him so bad but I decided to sleep again at bukas ko na lang siya kausapin.
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumama sa mukha ko. Gumising ako at nadismaya ako kasi wala na sa tabi ko ang asawa ko. Saan na naman kaya yun.
Bumaba na ako agad para hanapin ang asawa ko pero nanghina ako dahil wala talaga siya dito and his car is not here too.
I checked my phone and I saw his text.
- I'm sorry hon i have a meeting this morning, so we can't eat breakfast together, but I promise babawi ako. Love you."
Busy again, palagi na lang, is he really busy? Di naman siya ganito dati ah.
Buong araw akong walang gana, napapansin na din yun ng mga katrabaho ko sa ospital. Minsan nga nagkakamali pa ako sa pag gamot sa isang pasyente eh, kaya napagalitan ako.
Sinabihan ko na lang sila na masama lang talaga ang pakiramdam ko.
Pinagpahinga muna nila ako dito sa sariling clinic ko, pauuwiin nga sana nila ako eh pero hindi ako pumayag. I like it here kasi feeling ko hindi ako nag iisa.
Carl enter my office, may dala siyang pagkain. Nilagay niya yun sa table saka siya umupo sa couch.
" Ano ba talaga ang problema mo Rain?"
His questions caught me, ano ba talaga ang problema ko? Meron ba? Is this because of his sudden change? Or palagi siyang busy? O dahil don sa narinig ko? Ano ba talaga ?
Napayuko na lang ako sa frustration,
" I don't know , it's between us pero hindi ko alam, naguguluhan ako, o baka nagsawa na siya kasi hindi ko pa siya mabigyan ng anak."
Tumulo ang luha ko, paano kung yun talaga ang dahilan, paano kung nagsawa na siya kahihintay. Niyakap ako ni Carl, kaya naman napahagulhol ako sa iyak.
" Ano ka ba, ayan ka na naman, kausapin mo siya, puntahan mo sa company niyo, you two should talk."
Nabuhayan naman ako ng loob dahil sa sinabi niya. Kumalawa ako sa yakap niya at agad na kinuha ang bag ko. Nagpasalamat lang ako sa kanya saka nagmamadali akong tumakbo.
Pagdating ko sa kompanya ay agad akong binati ng mga nakasalubong ko doon. Sinuklian ko lang sila ng ngiti. Sasakay na sana ako sa elavator pero punuan naman don. Kaya nagtaka tuloy ako, pumunta na lang ako sa vip na elavator which is president lang ng kompanya ang makakasakay don. I just press the fingerprint scanner. Yes this elavator has a password .
Pagkadating ko sa taas ay tumakbo na ako papunta sa office ng asawa ko.
"Good morning ma'am hinahan-
Nagsasalita pa ang secretary ng Asawa ko pero di ko na siya pinakinggan at agad ko ng binuksan ang opisina ng Asawa ko.
Pero agad akong nadismaya ng hindi ko siya nakita. Nilibot ko ang paningin ko pero wala talaga siya.
" Ma'am, wala po kasi dito si Mr. President eh."
Sabi ng sekretarya habang napakamot ito sa ulo.
"Nasan siya?"
" Nasa del Cruz hotel po siya kasama si Miss Athena, Kasi po bukas gaganapin yung anniversary ng kompanya tapos naghahanap ng ibang venue si Mr. CEO po."
Napatango lang ako, yes I remember now the event.
" Babalik pa ba siya dito?"
" Umm yes po ma'am saglit lang naman si sir don."
" Ah sige hihintayin ko na lang siya."
Tumango lang ito saka ngumiti sakin, ningitian ko lang din ito pabalik.
" Umm ma'am may gusto po ba kayong inumin? O kainin?"
Pahabol na sabi nito, umiling lang ako kaya lumabas na siya.
Umupo lang ako sa upuan ng Asawa ko, Saka hinalukay yung mga gamit niya don. Wala namang bago ganun pa rin, naka display pa din don yung picture naming dalawa noong kinasal kami. Napangiti na lang ako dahil sa mga memories na bumabalik kapag nakita ko yun.
Nahulog yung isang papeles, pupulutin ko sana ito ng may nakita akong hikaw sa sahig, pinulot ko iyon saka ito mariin na tinignan.
It's made of true gold and there's a diamond on it too. Sino naman kayang nakahulog nito dito? impossible naman na isang empleyado ang may ari nito Kasi may kamahalan to eh. Tinago ko na lang yun sa bag ko, patitignan ko na lang mamaya sa cctv kung sino ang nakahulog nito.
04-02-2023
