Chapter 32
" What? Seryoso ka ba?" Hindi makapaniwalang tanong ko.
"Yes." He said sariously while staring deeply into my eyes, like he was staring at my soul.
Doctor Ramirez suddenly laugh kaya nabaling ang tingin ko sa kaniya. It is indeed funny.
"Stop joking around Cassidy, why would she agree." Natatawang saad nito saka tumingin sa akin " Serene let's go, I'll take you to the place where you'll be happy."
I didn't answer nor move for a while. Nakatingin lang silang lahat sa akin na tila ba hinihintay ang sagot ko. I look at my Dad, he's eyes were hoping. I bit my lips. I'm sorry Dad.
" I will stay here."
Bumagsak ang balikat ng matanda. Aangal pa sana si Ryan but he immediately close his mouth and look at me hopelessly. I'm sorry but I can't.
Gusto kong malaman kung anong koneksiyon ko sa pamilyang ito kaya mas pinili kong manatili. The moment I met them, I can feel that we have a deep connection. All I wanted is to find out the truth. Sino ba talaga sila sa buhay ko? Sino ba talaga ako?
NANDITO na kami sa kusina ngayon, Denver insisted na sabay na kaming kumain. Pasado alas 10 na pero wala pa rin akong ganang kumain. Nalaman ko rin na isang linggo na pala akong hindi nagising.
Denver saved me that day kaya I'm thankful for him. If it is not because of him, then maybe I already died.
Nalaman ko rin na nasunog rin ang bahay ko. Inshort wala na akong mapupuntahan. Hindi ko pa rin lubos maiisip kung sino ang gumawa sa akin non.
"Eat up."
Para akong nagising sa sinabi ni Denver. Kanina pa pala ako nakatulala kaya Hindi ko na namalayan ang pagdating ng
mga pagkain sa lamesa. Bahagya pa akong nagulat dahil sa dami ng pagkain sa lamesa. Pang 100 tao na ata to eh.
Napasulyap ako sa lalaki na nasa kabilang dulo ng lamesa. Tahimik lamang itong kumain, he eat like a king. Serious yet full of authority.
Napakalaki ng kusina nila, May nakahelerang mga katulong sa gilid na nakayuko lamang. Ang lamesa ay kagaya ng nasa palabas na Beauty and the Beast. Para talagang palasyo ang bahay na ito.
"Stop staring and eat."
Napaiwas ako ng tingin, psh suplado talaga.
Sasandok na sana ako ng biglang pinigilan ako ng isang babae, hinuha ko ay tagaluto ito dahil sa kaniyang pananamit. Para tuloy akong Reyna na pinagsisilbihan nito.
May nilagay itong ulam sa plato ko. Nang maamoy ko ito ay awtomatikong napatakip ako sa ilong ko. Hindi ko alam pero napakasama ng amoy nito. Para tuloy akong nasusuka
Nagulat naman ang babae sa ginawa ko.
"Ayaw niyo po ba sa ulam Miss?" Kinakabahan na tanong nito. Napailing naman ako.
"Hindi naman p-"
Hindi kona natuloy ang sasabihin ko dahil nagmamadali akong tumakbo papunta sa kabila dahil hindi ko na mapigilan ang pagbuwal ng sikmura ko.
May iilang mga katulong doon ngunit hindi ko na sila pinansin. Dumiretso ako sa lababo at sumuka. Puro tubig lang ang sinuka ko. Halos nawalan ako ng lakas.
Naramdaman ko ang mainit na kamay na humagod sa likod ko.
Nang matapos ay napahinga ako ng malalim. Bigla akong nawalan ng balanse, ngunit nasalo naman ako ni Denver.
"S-sir w...wala p.ppo-" nanginginig na wika ng chef. But Denver cut him off
"Shut up, what the hell is wrong with your food?" He's trying not to shout as I am in his arm, his carrying me like his bride.
"Please, don't, it's not about the food."
He didn't say a word, instead he just walk away, while his carrying me in his arm.
Dinala niya ako sa usang napakalaking kwarto. It's 3 times wider than the room that I occupied before. It has a huge bed, tv, ref , table, Cr, and walk in closet.
Nanghihina pa rin ako at gusto ko na lamang matulog buong araw
" Call the Doctor." Utos nito sa isang katulong but I immediately stop him.
"No need, okay lang ako, ayaw ko lang talaga sa pagkain."
He look at me for a second then he nod.
"Ayuko niyan." Tanggi ko ulit, mas lalong tumamlay ang mukha ng katulog. Wala namang reaksiyon si Denver at tahimik lang na nakasandal sa gilid.
Pang 10 balik na ata nila eh, ngunit wala talaga akong nagustuhan sa mga pagkain na dinala nila sa hindi ko malamang dahilan. Hindi naman ako ganito noon.
Napasimangot na lamang ako habang nagtalukbong ng kumot. Narinig ko ang pagsara ng pinto at ang papalayo na yabag, umalis na ata sila. Pati kaya siya?
Mas lalo naman akong sumimangot, napagod na ata siya. Ede umalis siya.
Ilang minuto pa ang nakalipas ng bumukas na naman ang pinto.
"Ayuko niyan." Deretsang wika ko, kahit hindi ko pa ito tinignan o natikman man lang.
" You can't say no to me."
Napabalikwas ako ng bangon dahil sa malamig na boses ng lalaki. Nakaupo ito sa gilid ng kama habang may hawak na maliit na lamesa at pagkain.
"Ayukong kumain."
Nakabusangot ang mukha na wika ko sa kaniya. But he just ignore me.
"Open your mouth."
Mas lalo akong nairita nang makita ko ang mukha niya. Pero wala akong nagawa kung hindi kainin ito, baka kasi magalit siya sa'kin.
Napalaki ang mata ko sa oras na natikman ko ito.
"What the heck, Ang sarap naman nito."
He smile, that was the first time he smile, and it was so beautiful. Sandali akong napatitig rito, it was so rare to witness those smile.
"Of course, I'll cook it myself."
Napanganga naman ako sa sinabi nito. He personally cook it, for me. Why?
" Bakit mo to ginagawa? Hindi naman kita ka ano ano ah?"
Napalaki ang ngiti nito.
" Don't you really know why?"
Wika ng lalaki habang dahan-dahang inilapit ang mukha nito sa akin. Kaya bahagya akong napaatras, pero wala na akong maatrasan, I can feel he's breathing. He's so close, close that our lips almost met. One wrong move and I'm doomed, I gulp so hard, while looking at those lips.
" Do you know that now you're Cade's Mom that makes you, my wife, mi amore"
Napanganga ako sa sinabi nito and he took the chance to kiss me. Our lips met but I never push him, I never moved. But something feel so familiar, maybe feeling or his lips.
Suddenly his phone ring, kaya tumayo siya at sinagot ang tawag. I was so embarrassed that I can't even look at him. I can't deny that I also like it.
My face reddened and I'm still processing on what that just happen.
" I have to go to work now, be good, finish your food. I'll be back later, and I can do more than that, Mi Amore"
He smile playfully and then he wink at me. Saka ito tuluyang lumabas. Habang ako ay hindi pa rin makagalaw dahil sa nangyari at sinabi nito.
What the hell did he just say?
07-10-23
