Chapter 18
Nagising ako dahil nakaramdam ako ng matinding gutom. Pagmulat ko ay agad akong nagulat. Wala ako sa bahay, nasa mamahaling hotel ako, no I'm still on the bar. Bigla akong napatingin sa hubad kong katawan at biglang pumasok sa isip ko ang nangyari kagabi.
Nanlaki ang mga mata ko at napakurap ako ng ilang beses. Dahil iyon sa alak na nainom ko, hinuha ko ay may kakaibang gamot na nilagay doon. Naalala ko ang boses ng babae, hindi iyon si Chichay, ibig sabihin iba ang gumawa nito. Hindi ko maiwasan ang magalit sa kung sino man iyon.
Wala na rin ang lalaki, dali-dali akong nagbihis saka iniwan ang kwarto. Kahit magulo ang itusra ko ay wala na akong pake.
Pagbaba ko ay sa likod ako dumaan, baka
kasi may mga costumer na ngayon. Nakasalubong ko si Mila na naghuhugas ng pinggan, isa siya sa nagtatrabaho sa bar.
" Oh, Serene andito ka pa pala." Nagtatakang saad nito, tinignan nito ang itsura ko, agad itong ngumiti ng nakakaloko ng napadako ang tingin nito sa leeg ko. Ningitian ko ito at saka tumakbo paalis. Ang weird niya.
Pagdating ko sa bahay ay agad akong pumunta sa banyo. Hinubad ko lahat ng saplot ko sa katawan, at saka hinayaan ang tubig na dumaloy sa aking katawan.
Paulit-uli na bumabalik sa isipan ko ang malalim at malamig na boses ng lalaking iyon. Agad akong namula sa ginawa kong kahihiyan kagabi.
But what make me confuse is his familliar, his touch, his voice, his body, everything about him. Kahit na hindi ko nasilayan ang mukha nito. It seems like I'm longing for it.
Napailing na lang ako sa naisip ko, it can't be true na parte siya ng nakaraan ko.
Hindi ko rin mahanap ang pagsisisi o pandidiri sa sarili ko.
Pagharap ko sa salamin ay nanlaki ang mata kong napatitig sa mga pulang marka sa leeg ko. I suddenly remember Mila, kaya pala ganun ang reaksiyon nito, bigla akong namula.
Nahirapan ako sa pagpili ng susuotin dahil sa mga markang nasa leeg ko. Nairita ako bigla sa lalaking iyon at lalo na sa taong nagset-up saakin. Mabuti na lamang at hindi ko naibigay ang sarili ko sa taong papadalhan nila sana sa akin.
Sa huli ay pinili kong suotin ang fitted jeans at turtleneck.
Dahil tanghali na rin ay bumili lang ako ng burger para sa tanghalian. Saka ako dumiretso sa flower shop ko na malapit lamang sa bahay ko.
Pagdating ko doon ay nakita ko ang isang batang lalaki na nakaupo sa pintuan ng flowershop ko. Nakasuot ito ng suit kaya para tuloy itong masungit na CEO.
Nilapitan ko ito saka lumuhod ako upang mapantayan ito. When I look at his face, agad akong natigilan, his the kid that I met yesterday.
" Mr, little Cassidy, anong ginagawa mo dito?" Malambing na saad ko , I feel something strange when I'm with this kid and I don't know why.
Napatingala ito saka masungit akong tinignan.
" You're late, if you keep on doing that, then your business will never be successful."
Napatawa ako sa sinabi nito. Ang cute niya talaga ang sarap iuwi.
" Your employee is deeply feel sorry, little boss." Sinabayan ko pa ito ng formal na boses, kaya hindi nito maiwasang mapangiti.
Pinapasok ko ito sa loob at agad nitong nilibot ang tingin sa kabuuan ng aking flowershop.
Medyo malawak ang espasyo dito at may isang cashier area. May cr din ito at pangalawang palapag kung saan nakapwesto ang kwarto ko. Dito kasi ako minsan natutulog kapag tinatamad akong umuwi sa bahay.
"You have a nice place, simple yet beautiful, just like my mom " Hindi nito maiwasang malungkot sa huling katagang binigkas nito. May masama kayang nangyari sa Ina nito?
" Ano bang sadya mo dito? Saka sinong kasama mo?" Pang uusisa ko rito.
He glance at me for a while then continue looking at the flowers.
"I'm by myself, I want to buy some flowers for my mom." I was touch when I heard him stated it. I feel a glint of happiness but also sadness in my heart.
" Dahil late ako ngayon, I'll let you choose any flowers that you want and it's for free." His lips form a little smile that make him even cuter.
He then pick up the boquet of jasmine flower.
" Bakit yan ang pinili mo?" I ask him curiously.
" My mom love this flower."
I was taken aback, that flower is my favorite too.
" Okay, you can have it." Masayang sambit ko rito.
" Can I ask some favor Ate Serene?" Pinagadapo pa nito ang maliliit nitong palad. I can't say no to this kid.
"Ano yun Mr. Little Cassidy?" Napangiti ito ngunit agad ding napalitan ng lungkot, kaya hindi ko maiwasang magtaka.
" Please take me to the cemetery. " Malungkot na saad nito.
Now I suddenly understand why his acting like that. Ginulo ko ang buhok nito, saka tumango.
Hawak kamay kaming naglakad patungo sa puntod ng Ina nito. Dahil Hindi ko alam kung saan nakalibing ang kanyang Ina ay hinayaan ko lamang siya na maglakad.
Tahimik naming binaybay ang daan sa sementeryo. Hindi ko maiwasang mapahanga sa bata, napakamature na nito sa murang edad pa lamang.
"We're here"
Napanganga ako sa nakita ko, it doesn't look like a cemetery but it's like a fairy tale land. Napakaganda ng disenyo ng grave house nito. Ang bawat haligi nito ay nililok upang makabuo ng imahe, may entrance din ito at napakaraming bulaklak at vines.
Naramdaman ko ang pagyugyog ng bata sa kamay ko kaya nabalik ako sa katinuan.
" Amazing isn't it? My dad made that ." I smiled sweetly, nakakainggit naman halatang-halata na mahal na mahal pa nito ang Asawa, seeing the fresh flowers and this beautiful place.
" Your dad truly love your mom," I said while still staring at the flowers.
" Yes, so much."
Pumasok na kami at bumitaw na ito sa pagkakahawak sakin, nilagay niya ang bulaklak sa altar.
When I see the picture of his mom, biglang nasamento ang mga paa ko. I was staring at the picture of a beautiful woman. His smiling from ear to ear, she's simple but very beautiful like a flower.
Hindi ko alam ngunit bigla na lamang nanikip ang dibdib ko marahan ko itong hinawakan. Nagsilabasan rin ang mga luha ko.
" Are you okay Ate Serene?" Nag-aalalang tanong nito. Sabay hila ng laylayan ng damit ko.
Sasagot na sana ako ng biglang sumakit ang ulo ko. Napapikit ako sa matinding sakit na naramdaman ko at may biglang mga boses akong naririnig sa isipan ko. May nakita akong isang lalaki at babae na naka uniporme habang nagtatawanan, ngunit hindi ko maaninag ang mga mukha nila. Lalong sumakit ang ulo ko at bigla akong bumagsak.
Naghintay akong dumikit ang katawan ko sa semento ngunit naramdaman ko na lamang ang pag-angat ng mga paa ko sa hangin. Someone carry me, his smell is so familiar. I didn't see his face because I can't open my eyes.
Kasabay ng mga ala-alang pilit na pumapasok sa isipan ko ay ang biglang tuluyang pagdilim ng mundo ko.
05-26-23
