Chapter 33
"I want a little sister too." Nakangusong saad ni Cade.
Nandito kami ngayon sa kwarto niya, kakatapos lang naming maghapunan. Hindi pa dumating ang ama nito, kaya hindi ko mapigilang matuwa dahil hindi ko pa rin alam kung paano ko siya harapin pagkatapos ng nangyari.
"Ede humingi ka sa papa mo." Diretsong sagot ko kaya kumunot ang kilay nito.
"You're the one who is responsible of giving me a sister."
Napataas ang kilay ko dahil sa sinagot niya.
"Bakit naman ako?" Malditang wika ko. Aba't di ako magpapatalo no.
"Because you're my mom."
Natigilan ako sa sinabi nito. Hindi ko alam pero may kakaiba pa rin akong nararamdaman tuwing binanggit niya ang katagang iyon.
"It's late, matulog ka na, may pasok ka pa bukas."
Tumango lang ito saka humiga. Inayos ko lang ang kumot nito saka malambing na hinalikan sa noo.
"Goodnight my little Caden."
"Goodnight Mom, I love you very much."
Wika nito sa inaantok na boses, I don't know why but a single tear fall from my eyes.
"Mommy love you more, Caden."
Nang masiguro kong nakatulog na ito ay nagtungo na rin ako sa guest room saka natulog.
"I don't want to see you, huwag kang magpakita sa'kin." Nakangusong saad ko sa lalaki kaya napataas ang kilay nito.
"And why is that?"
Mas lalo akong nairita sa lalaki, Ewan ko ba pero nang masilayan ko siya ay biglang nabuhay lahat ng inis sa katawan ko.
I rolled my eyes and then I leave the kitchen. Tapos na rin akong kumain eh pssh bahala siya.
I was about to take another step but Denver suddenly grab my hand.
"Ano ba!" Asik ko sa lalaki kaya mas lalong kumunot ang noo nito.
"Are you sick?" Nag-aalalang tanong nito.
"I don't want to see you! Let me go!"
Nagwawalang wika ko, but he still did not let me go.
I stop ,then my tears burst out. Umiyak ako na parang batang inagawan ng laruan.
He was so shock for a moment, then he let me go.
"I'm sorry, okay, promise I'll go, I will never show up in front of you again okay? Please don't cry hmmm."
He then turn around and walk away. Seeing this scene make me cry more.
"Are you really leaving?" Malungkot na tanong ko sa lalaki.
Napatigil ito at nagtatakang tumingin sa akin.
" You ask me to leave."
Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. Nakakainis talaga siya.
"I don't want you to leave." Masungit na wika ko.
Napabuntong hinga ang lalaki. Lalapit na sana siya pero napatigil siya dahil sa sinabi ko.
"But I don't want you to stay either."
With that word, I left him dumbfounded.
BORED na bored akong nanonood ng movie. Gusto ko sanang lumabas ngunit binawalan naman ako kasi daw hindi pa ako magaling. Gusto ko sanang tumulong sa gawaing bahay, ayaw naman akong patulungin hays.
