Piyanist

18.Bölüm

Medya:Hazal

..........
"Ananı sikeyim, Hazal!" diyen Atlas'a baktım. Hepsi o kızı tanıyor gibi duruyorlardı.

Merakla kızın kim olduğunu söylemelerini beklerken Ata omzundan kolunu çekti ve birlikte bize doğru geldiler.

Doğu ayağa kalkıp Hazal ile tokalaştığında diğerleri de aynı şeyi yaptı.

"Selam, Hazal ben. Sen kimsin?" diyip bana elini uzatan kıza baktım. Samimiyetsiz gelmişti.

Ayıp olmasın diye elini sıkarak, "Doğa ben de." dedim.

Hâlâ Hazal'ın Ata ve bizimkilerle alakasını düşünürken Ayaz olaya el attı.

"Hazal Ata'nın çocukluk arkadaşı. Kardeş gibilerdir. Eskişehir'de idi uzun zamandır. Burda mı okuyacaksın Hazal?"

Kardeşim biz biliriz o çocukluk arkadaşlarını.

Hazal gülümseyerek, "Sadece kısa bir süre kalacağım. Özlemişim Ata'yı, çabuk bırakmak istemiyorum." dediğinde kaşlarım çatıldı.

Ata'ya baktığımda Ayaz'ı onaylar gibi, "Kardeşim gibi." dediğindr kafamla onayladım.

Beni ilgilendirmiyor hanımefendi beni ilgilendirmiyor.

Saate baktığımda zilin çaldığını görmem ile yerimden kalktım. Doğular'a dönüp, "Öğlen arası görüşürüz."dediğimde Atlas," Biz geliriz Doğa kankam. "dedi.

Sınıfa ilerlerken hâlâ Hazal ve Ata'yı düşünüyordum. Neden kafamı taktığımı bilmiyordum ama takmıştım işte.

Ve Hazal çok güzel bir kızdı, ama işte gözüm tutmamıştı.
....

Öğle arasına kadar yanıma sadece Doğu ve Atlas gelmişti. Şu an ise sınıfta tek başıma oturuyordum. Öğle arasında sınıf bomboş oluyordu.

Kapı açıldığında kafamı sıradan kaldırıp gelenlere baktım. Doğular gelmişti, yanlarında Hazal ile...

Ata gelip yanıma otururken diğerleri sıranın üstüne yada yan sıralara oturmuştu.

"Sabahtan beri hiçbir şey yemediğini bildiğim için sana tost aldım askım ikizim." diyen Doğu'ya bakıp gülümsedim ve elindeki tostu aldım.

Ayaz, "Doğa kankim senin neyin var? Bir değişik gibisin bugün." dediğinde ona baktım.

"Bir şeyim yok ya, midem bulanıyor sadece."

Evet nedense Hazal'ı gördüğüm gibi moralim düşmüştü.

Ata yine eline defterimi almış bir şeyler çiziyordu. Hazal sandalyesini sırama yaklaştırarak Ata'ya yanaştı.

"Ne çiziyorsun?" dediğinde Ata birazcık ondan uzaklaştı ve "Bakma lütfen." dedi. Hazal bozulmuş bir ifade ile yerine geri geçti.

Herkes kendi kafasına göre takılırken telefonuma bir bildirim geldi. Telefonum masanın üstünde durduğu için Ata da kimden geldiğini görmüştü.

Mesajı Alp atmıştı.

Alp:Doğa selam
Nasılsın?

Doğa:iyi
Sen?

Alp:ben de iyiyim
Müsait olduğun zaman buluşsak mı?

Alp beni herhangi bir konuda şüphelendiriyordu. O yüzden kabul etmeyecektim.

Doğa:şu sıralar müsait değilim

Alp:anladım sen bilirsin

Mesajına görüldü atıp sohbetten çıktım, telefonu kapatıp masanın üzerine koyduğum zaman Ata'nın bakışlarını fark ettim.