17 yaşında hayatını kendi müziği ile iyileştirmeye çalışan Doğa'nın hayatı bir anda tepetaklak olursa ne mi olur?
Onu okumak için buradayız.
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, iyi veya kötü
-aile kurgusudur-
İlk bölümler düzenlenecektir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🫧🫧🫧
Ata karşımda bana gülerek bakıyordu, bu durumda bile gülmeye yüzü var mıydı?
Bu tür insanlara, insanlığa acıyorum, acımadan başka bir şey haketmiyorlar çünkü.
Yürümeye devam ederek Ata ile orta nokta da buluştum, hala gülerek bakıyordu? Ne karıştırıyordu bu?
"Güzelim? Nasılsın görüşmeyeli?" Diyerek ilk konuşan Ata oldu.
Güzelim ne laa, karşısındakini ne sanarak konuşuyor bu?
"Benle gelsene, burada konuşmayalım." Diyerek beni takip etmesini söyledim. Genelde bı saatlerde okulun arkasındaki eski depo boş oluyordu orada konuşsak bir şey olmazdı.
Yürürken ikimiz de konuşmadık, birazdan yeterince konuşacaktım.
Bir kaç dakika içinde varmıştık, orada oturmaya sandalyeler vardı. Rahat olacaktım, bu kadar iğrenç bir insan için kendimi niye kasayım ki? Sandalyeye oturup kollarımı önümde bağladım.
O da karşımdaki sandalyeye oturdu.
"Özledim seni. Arayamadım özür dilerim. Yoğundum bu aralar." Dedi.
Güldüm. Arkadaşlar duydunuz mu? Yoğunmuş. Hazal'ın koynunda mı yoğun olmaya mesguldu acaba?
"Uzatmayacağım, sana daha fazla katlanmak istemiyorum. Sahte ve iğrenç hallerini görmek istemiyorum. Senin bu kadar düştüğünü bilmek bile utanç verici Ata. Seni tanıdığım için utanıyorum." Dedim.
"Doğa ne diyorsun?" Dedi.
"Salağa mı yatıyorsun sen bir de? O zaman senin anladığın dilden konuşalım? Ne dersin" dedim.
Buraya küçük bir projeksiyon makinesi getirmesini istemiştim Doğu'dan. Küçücük ekranlarda izlenmeyi haketmiyor çünkü Ata. Ünlendirelim biraz değil mi?
Bana gönderilen videoda Hazal'ın yüzünü blurlemiştim, bana açıklama yapma zahmetine girdiği için o da. Kendi yolunda mutlu olmasını dileyerek bunu yapmak istemiştim.
Fakat Ata'da işler aynı olmayacaktı.
Elimdeki minik kumanda ile projeksiyonu yansıtmaya başladım. Ben izlerken gülüyordum, Ata mı? Şaşkınlıkla ekranı izliyordu.
Bir an idrak edince bana dönerek bağırmaya başladı.
"Kapat şunu! Kim attı bu videoyu sana! O sürt-" derken sözünü kestim.
"Sesini ne yükseltiyorsun Ata? Kimsin de bağırma hakkı buluyorsun? Seni gerçekten elimden alamazlar haddini bil bu yüzden. Hayırdır gerçekler zoruna mı gidiyor? Yaparken hiçte öyle değildi anlaşılan." Diyerek konuşmaya devam ettim.
