17 yaşında hayatını kendi müziği ile iyileştirmeye çalışan Doğa'nın hayatı bir anda tepetaklak olursa ne mi olur?
Onu okumak için buradayız.
Hiçbir şey eskisi gibi olmayacak, iyi veya kötü
-aile kurgusudur-
İlk bölümler düzenlenecektir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🥲🥲
1 buçuk saattir kitap okuduğumu fark edince yatağımdan kalktım. Artık yaşam belirtisi göstermeliydim.
Telefonumu masanın üzerinden alıp odamdan çıktım.
Herkes salonda oturuyordu. Babam yine göbeğinin üstüne meyve kabı koymuştu, Ekin abim de ayağının dibinde oturuyordu. Annem ise Doğu ve Ege abimle savaş oyunu oynuyordu. Babamın uzattığı elma dilimini alıp Boran'ın yanına oturdum.
Boran telefonundan dizi izlerken çenemi omzuna yaslayıp ben de izlemeye başladım. Kafasını bana çevirip gülümsediğinde onu takmadan izlemeye devam ettim.
Popomda hissettiğim titreşimle telefonu elime aldım. Bilinmeyen numaradan bir mesaj gelmişti.
Bilinmeyen Numara: Seni çok sevdiğini düşündüğün sevgilinin en kötü zamanında nerede olduğunu bilmek ister misin Doğa?
Bilmek istersin bence...
*video
Gözlerim dolu dolu, ellerim titrerken videoya tıkladım.
Görüntüde Ata ve Hazal gülüşerek film izliyorlardı. Hazal gülümseyerek Ata'nın yanağına öpücük konuduruyordu.
Videoyu izlerken bu kadar üzüldüğüm kişinin karaktersizliğini ve iğrençliğini düşündüm. Bu kadar düşmüş olamazdı değil mi?
Düşmüştü.
Boran yüzümdeki ifadenin değişimini fark edip telefonuma baktı. Gözleri kısılmış, ellerini sıkıyordu.
Şoktaydım, nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum.
Bir insan niye bu kadar düşerdi? Bunu kendine nasıl yakıştırırdı? Onu geçtim empati yapma gibi derdi de mi yoktu bunların!
"Sikeceğim bu çocuğu!" Diye ayaklanan Boran ile kendime geldim.
"Hayır, hiçbir şey yapmıyorsun Boran, ben halletmek istiyorum." Dedim.
Bu sırada salonda olan herkes şaşırmış bize bakıyordu.
İlk konuşan Ekin olmuştu.
"Ne oluyor abi?" Dedi. Diğerleri de cevap ister gibiydi.
Boran anlatayım mı der gibi gözüme bakıyordu, kafamı sallayıp oradan ayrıldım. Yalnız kalmak istiyordum, düşünmek istiyordum.
Odama girip kapıyı kapattım, aşağı kattan sesler geliyordu. Duymak istemiyordum şuanlık.
Yatağa uzanıp tavanı izlemeye başladım. Tek bir soru vardı aklımda, neden? Neden abi neden ya? Niye? Bunları hakediyor mu bir insan?
