25

19K 678 72
                                    

                                 🦋

Amir gittikten sonra eve giderek yemek yaptım. Her şeyi hallettikten sonra eve gittim. Aslın da Amir şimdi eve gidip geri dönmemi söylemişti ama,geri dönmeyecektim.
Zaten bir kaç saat sonra işim bitiyor.
Eve gittiğim de annemleri gördüm.

"Selam, nasılsınız?"

Dedim neşeli gibi gözükmeğe çalışarak.
"İyiyiz kızım, sen nasılsın asıl? Amir bir daha rahatsız etmedi değil mi seni?

Annemin sorusu ile başımı hayır anlamın da salladım.
"Yok anne, O günü unut gitsin." Dediğim de annem onayladı.
"Ben yukarı çıkayım,üzerimi değişicem."  Yukarı çıkarak üzerime rahat bir şeyler giydim.

****

Hava karardığın da yatağa uzanmıştım. Aklım dan son üç günü geçirdim. Saçma sapan şeyler yaşamıştım.
Telefonum çaldığın da kayıtsız numara olduğunu gördüm. Eskiden kayıtsız numara olduğun da hep Amir olurdu,ama şimdi Amir telefonum da kayıtlı.

"Alo?"

"Alo, yenge benim Fetih. Numaranızı Amir abi vermişti lazım olur diye." Dediğin de susarak devam etmesini bekledim.
"Amir abi yaralandı, inadın dan kimseyi aramıyor. İskender beyi aramama izin vermedi, doktora da gitmedi. Sizi aradım,aklıma başka biri gelmedi. Bir tek size kızmaz.
Yardım et, sizi aradığımı bilmiyor."

Fetih bir çırpıda konuştuğun da aklım yaralandı sözünde kalmıştı.

"Ne demek yaralandı? Nasıl?"

"Silah yarası"

Tabi çatışmaya giderse olacağı buydu.
"Fetih sen araba yollasana bana hemen." Dedim. Gitmek istemiyordum,ama inadınndan kan kaybından ölecekti.

"Hemen geliyorum yenge " sesi fazla telaşlıydı. Niye doktora gitmiyor ki?!
Yavaş bir şekilde dışarı çıktım.
Annemleri uyandırmadan gidip gelecektim.
Kapıda ki arabaya bindiğim de kimse anlamasın diye dua ediyordum.

Evin önünde durduğumuz da yolda aldığım ağrıkesiciyi alarak aşağı indim.
"Yenge, seni benim çağırdığımı bilmesin." Başımı salladım. Kapıya gittiğim de zile bastım.

Defalarca basmama rağmen açılmamıştı. Son defa bastığım da kapı açıldı. Karşım da gömleğinin düğmeleri açık, bir eli karnın da saçları terlemiş alnına yapışan Amiri gördüm.

"Ne oldu sana?"

Dedim içeri girdiğim de.
"Yok bir şey, sen niye bu saate geldin. Bir sorun mu var?" Kolundan tutarak onu odada yatağa oturttum.
"Yok sorun, ben şey."

"Fetih söyledi değil mi?"

"Hayır"
Bana inanmayan gözlerle baktığın da pes ettim.
"Evet,ama ona kızma lütfen. Senin için endişe etmiş." Ayağa kalkarak paltomu çıkardım.
"Sende mi endişe ettin?" Dediğin de cevap vermedim.

"Niye doktora gitmedin?" Dedim yanına oturarak. Gömleğini sıyırarak yarasına baktım. Kalbim cız etmişti.
Canı kim bilir ne kadar yanıyordu.
"Kanaman var, doktora gidelim." Ayağa kalktığım da elimden tuttu.

"Gerek yok, bir şey olmaz."

"Ben anlamam ki, böyle şeylerden" anlamazdım, hayatım da hiç kurşun yarası görmemiştim.
"Yanımda dur yeter." Dedi hafif baygın sesle.
Yardım çantasını getirerek yarasını temizledim.
"Niye giriyorsan bu işlere?!"

Kendi kendime gevelendiğim de canını yatığını düşünüyordum.
"Acıyor mu?" Diye suratına bakacağım sıra da dikkatle beni izliyordu.
"Acımıyor" dedi. Yarasını kapatarak kanlı ellerimi yıkadım..

Şimdi ne yapacaktım?
Burda duramazdım. Eve gitmem gerekti.
"Bak birini çağıralım, annen falan?" Dediğim de bana bakan gözleri kapandı.
"Gerek yok."

"Nasıl yok? Numarası varsa versene ben ararım."

"Yok"

"Ne demek yok? Numarası mı yok?" Dedim kaşlarımı çatarak.
"Annem yok." Dediğin de durdum. Annesi yokmuydu? Kalbim paramparça olmuştu resmen.

"Nihan..gitme. bir az daha kal." Dediğin de başımı salladım..
"Sana bir şeyler hazırlayayım." Diyerek mutfağa gittim.

Annesinin olmamasını bilmiyordum.
Acımıştım, annesizlik zor olmamlı elbet.
Yemek yaparak yanına oturdum. Sıcak çorbayı üfleyerek ona verdiğim de ağzını açtı.

Başının altına yastık koyarak hafif dikelttim.
Yemeği yedirmeğe başladım.


Aşklarım kitaptan sıkıla bilirsiniz,çünkü ben baş rol erkeği "çok sert, fazla şiddetçil, fazla kaba, hödük" yapmadım. Yani var bir az ama o kadar değil. Yani bir sözle sıradan vatty kitapların da ki klassik baş rol erkek yapmadım.

Nihana gelince, onu da diğer kitaplarda ki gibi, "korak, fazla korunmaya muhtaç, kendini koruyamayan, ezik" bir tip yapmadım.

Yani benim kitabım da karakterler benim fikirim, sıradanlık ve klişe yok
Sizi seviyomm🩷💫

Aşk-ı ızdırapHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin