Aşk-ı ızdırap

9

                                 🦋

Nihan gittikten sonra ardından bende eve gitmiştim. Zaten buraya gelme sebebim oydu. Gözümü her kapattığım da yaşlı gözlerle bana baktığı aklıma geldi. Sözde acımasız yanımı asla Nihana göstermeyecektim,ama beni ve sınırlarımı fazla zorluyor.

Ona köpek gibi aşıktım! Şu an öl dese öle bilirdim. Ama fazla yakıyordum küçüğümün canını. İçimde ki sıkıntılı pişmanlıkla elimde ki içki kadehini kafama diktim. Acaba hala ağlıyor mu?

Acaba çok mu sert davranmıştım? Kolu hala acıyor mu? Diye dolanıp duruyordu fikirler aklımda.
"Sikeyim böyle işi!" Elimde ki kadehi hırsla yere fırlattığım da paramparça okmuştu.

Onsuz yaşamak istemiyordum! Her saniye yanımda olsun istiyordum. Her uyandığım sabahın her uyuduğum gecenin sahibi olsun istiyordum. Çok mu zordu küçükte olsa şans vermek.

Hiç bir şeye muhtaç olmayan ben bir kez gözlerime bakmasına bile muhtaçtım. Bir kez ismimi söylemesine,bana gülümsemesine dünyayı verirdim.

Ona olan aşkım,sınırsız yanlış yapmama neden oluyordu. Kapım çalındığın da içeri babam girdi.
"Neyin var kaç saatir içip içip duruyorsun"

"Yok bir şey" konuyu açmamaya çalışsam da babam her seferinde Nihana getirmeği beceriyordu.
"O kız yüzünden değil mi?!"

"O kızın bir adı var baba Nihan!"

"Ne haltsa"

"BABA!" babam öylece yüzüme baktığın da kendimi koltuğa attım. Babamla konuşuyordum ama hala kokusu burnumda tütüyordu Nihanımın.
"Bir kıza yenilmen için böyle yetiştirmedim seni! Kim olduğuna bir bak! Sen bir Payidarsın." İstemsice gözlerimi devirdim.

"Evet, beni sen yetiştirdin. Acımasız" dedim dilimin ucunda.

"Kötü mü oldu? Bu mühitte böyle olmak gerek! Bu yüzden en baş sensin"

Cevap vermemiştim.

"Bu mühit için sevmiyor beni"
Babam alayla güldüğünde,
"Ben sana bir kıza yenilme diyorum ama,sen çoktan yenilmişsin ve kabullenmişsin. O kız buraya ait değil. O kızı burda öldüreceksin. Bırak, rahat bırak onu. Ait olduğu yerde yaşasın."

"O bana ait"

"O zaman al onu, ona sahip olmak istiyorsan sahip ol!" Dediğinde hırsla ayağa kalktım.

"O eşya değil! Ben ona sahip olmak istemiyorum! Beni sevsin istiyorum. Onu sevdiğim için ona sahip değilim,onu sevdiğim için o bana sahip baba. Sen bu konularda anlamazsın!"

Annem..babam Annemin cehennemiyi. Ama ben onun gibi olmayacaktım. Onu benle burda yaşatacaktım, öldürmeyecektim...

Babam başını sallayarak,
"Ruslarla olan yemeğe gelecekmisin? Önemli iş, 100/60-ı bize kalıyor."

"Geleceğim"

"Amir-"

"Baba çık"

Babam çıktığın da kendimi duşa attım. Kafamdan çıkmıyordu ne yaparasam yapayım Nihan kafamın içindeydi hep. Bu durum da beni deli ediyordu.

*****

Sabah kalktığım da terlemiştim. Duşa girdiğimdme saat daha 06:23 dü. Duştan çıktığım da karşımda gördüğüm İrem ile şaşırmadım. İrem Aile dostumuz ve babamın yakın arkadaşının kızıydı.
"Günaydın" dediğin de çıplak bedenime sarıldı. Ellerim öylece yanımda kaldı.

"Niye geldin?"

"Ya gerçekten bu mu? Seni görmeğe gelim." Dediğin de giyinme odasına girdim. Ardımdan geldiğini tüm odayı kaplayan topuklularının sesinden anlaya biliyordum. Dolabı açarak siyah gömleğimi çıkardım. Üzerime geçirdiğim de arkamı döndüm.

İrem yavaş bir şekilde bana yaklaştığın da kırmızı ojeli elleri ile yavaş bir şekilde göğüsüme değdirerek gömleğimin düğmelerini iliklemeğe başladı.

"Bana zaman ayırmıyorsun biliyorsun değil mi? Seni deli gibi özledim" dedi üç düğmemi açık bıraktığın da gerdanıma bıraktığı öpücük ile. Ellerini tutarak onu kenara çektim.

"İrem çık"

"Ama seni özledim? Akşam bir şeyler yapalım?"

"Bu gün evden çıkmayacağım"
"Neden?"

"İrem..." gözlerimi kapatarak sabırımı toparlamaya çalıştım.
"İki kez söyletme bana bir sözü. Çık"

İrem bir şey demeden çıktığın da altımda ki havluyu çıkararak, siyah bir pantolon giydim.

****

Sabah kalkarak dün geceyi bir kez daha aklımdan geçirdim.
Manyak adam!

Dışarı çıktığım da otobuse yetişmek için koşarak çıkmıştım.
"Anne ben çıktım"

"Tamam annem"

Kapıdan çıktığım da önümde ki siyah arabayla öylece durdum. Aldırmadan gideceğim sırada içinden bir takım elbiseli adam çıkarak önümde durdu.

"Yenge ben götüreceğim seni"

Anlamsız bir şekilde yüzüne baktığım da ne diyeceğimi bilememiştim.
"Amir beyin talimatı" derin nefes alarak başımı salladım. Kapıya irerleyeceğim sırada adam kapımı açmıştı.

Ama bir saniye bile yüzüme bakmıyordu. Kim bilir bakmaması için ne kadar tehtit etmiştir.
"Kendim aça bilirim, lütfen" dediğim de"görevim efendim" dedi.

Arabaya bindiğim de karnımda dolaşan korku kelebekleri bir türlü sakinleşmiyordu.

Sizce Nihan dış görünüş olarak nasıl biri??

Umarım kitap sıkıcı değildir 🥲