"Vaz geç! hayatını seni sevmeyen bir kadına adama!"
"o kadın sen sen adarım,sen de adayacaksın her zerreni bana adayacaksın"
dedi kemikli parmaklarının arasın da ezdiği saçlarımı yavaş bir şekilde öptüğün de .
Gece uyuduğum da, her şey gözümün önünden geçti. Babam, evlilik, hayatım.. Amir. Bilmiyordum ama, çok korkuyordum Amirden çok korkuyordum. Babam iyi olursa her şey iyi olurdu, her şeyi atlatırdım belki ama..
Amirle evliliği düşündükçe, altında kalıyordum bu yükün.
**** Sabah kalktığım da, elimi yüzümü yıkayarak. Aşağı indim. Telefonuma baktığım da, Amir aramamıştı. Şaşırdım mı? Evet.
Yavaş yavaş aşağı indiğim de, yüzmüme vuran, Amir kokusi ile etrafa baktım. Uykulu gözlerimi etrafta gezdirdiğim de, Amir camdan dışarı bakarak sigara içiyordu.
Yanlış mı görüyorum? Son basamağı indiğim de Amir bana dönmeden, "Uyandın sonunda" dedi. Kaşlarımı çatarak ona baktım. "Nasıl girdin sen, eve?" Amir bana dönerek elinde ki,anahtarı gösterdi.
"Anahtarla"
Dedi rahat tavırla. Sorgulamadım! Hala anlamsızca ona bakıyordum. Odama dalmadı diye şükür ediyordum. Neden gelmişti ki? "Niye geldin?" Dedim.
"Babandan haber geldi, kalp nakli başarılı olmuş. Hala yoğun bakım da, ve makinede ama, nefes hasarı yokmuş. Yani iyi, kendiside kalbi de." Dediğin de şaşkınca ellerimi ağzıma kapattım. Sevinçten gözlerim dolu.
"Allahım şükürler olsun"
Göz yaşlarımı sildiğim de Amir kafasını hafif yana yatırarak bana baktı. "Ee?" Dedi net sesle. Anlamsız bakışlarla ona baktım.
"Bana sarılmayacakmısın? Bir boka yaramayan Gedize sorgusuz sarılmıştın ama" dedi. Sesi o kadar, kin doluydu ki. Kusmamak için zor tutuyordu. Tabi ki ona borçluydum babamın hayatını ama, karşılığında da kendi hayatımı vermiştim.
İstediği de bu değilmiydi?!
"Allah aşkına, şu an yapma"
Dediğim de, masaya oturdum. Hemen annemleri ararım. "Anne? Babam nasıl?" "İyi şükürler olsun. Çok iyi, bir de makineden ayrılsın. Doktor kısa zamanda ayrılacağını söyledi" dediğin de,gülümsedim.
"Tamam anne, beni haberdar et. Kendine iyi bak" "Sende kızım" dediğin de, kapattım. Böyle konuşuyordum ama, kalp naklinin ne kadar, zor,pahalı bir iş olduğunu biliyordum. Bunu anca Amir gibi bir adam yapa bilirdi zaten.
"Hazırlan"
Başımı kaldırarak, siyah gözlerine diktim kahvelerimi. "Düğün için karıcım" dedi bastıra bastıra. Başımı zar zor salladım. "Şey, ben kendim hazırlansam. Çok şey yapmasak yani?"
"Her türlü güzelsin, kendin bil"
Dediğin de,dışarı çıktı. Odaya girererk duş aldım. Çıktığım da yorgun gözlerle aynadan kendime baktım.
🦋
Amir ısrarla gelinlik istese de ben istemedim. İstemiyordum, gelinlik falan. Sanki niye evlendiğimizi bilmiyordu! Kapım çaldığın da, kıyafet olacağını düşünerek aşağı indim. Kapıyı açarak kıyafeti aldım. Amir kendisi seçeceğini demişti, ben de karşı çıkmamıştım.
Baktığım da, beyaz kıyafetti. İlla beyazda görecek ya. Saçlarımı hafif dalgalı yaparak, önüme attığım da, rahatsız etti. Kıyafetin içi de ki, beyaz kurdeleyle saçımı hafif arkadan toplayarak topladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Makyajımı da, tamamladığım da gözümün üstüne hafif sim sürdüm. Kahve rengi gözlerim çok güzel gözükmüştü. Dudaklarıma da, beyaz kıyafete uyuşacak kırmızı tonların da ruj vurdum. Kıyafeti giyerek aynadan kendime baktım.
Hazırmydım yaşayacağım şeylere? Amirin bana yaşatacaklarına?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyaz ayakabılarımı da giyerek aşağı indim. Korkmuyor değildim. Kapım da ki, arabayı fark ettim. İçeri baştan ayağa siyah olan Amir girdi. Kendisi siyah beni tamamen beyaz giydirmişti.
Beni görünce hafif güldü. Galiba görünümüm hoşuna gitmişti. "Çok güzel olmuşsun..fazla güzel" dediğin de ellerim heyecandan buz gibi olmuştu. Utanıyordum nedensizce...
Amir siyah, her halinden pahalı olduğu belli olan takımı ile, uyuşan siyah ayakabılar giymişti. Her zaman dağınık olan ipek gibi yumuşacık saçlarını özenle taranmıştı. Biçimli kaşları hala çatık olmasına rağmen gözleri gülüyordu .
Fazla yakışıklıydı.
Pur dikkat beni izleğin de bayılacak gibi oluyordum. "Niye korkuyorsun?" Dedi net sesle. Korkuyu geçtim annemlerde yoktu. Çevremden kimse yoktu, hepsi tanımadığım insanlar olacaktı, Amir dışında.
"Hayır neden?"
Dedim fazla ince çıkan sesimle. Amir ellerime dokunduğun da, koca avuçların da, kayb oldu ellerim. "Ellerin yine buz gibi, heyecan ve korku yapınca böyle oluyorsun" dedi.
"Normal değil mi?" Dedim omuzlarımı hafif kaldırarak. "Değil" dediğin de başımı aşağı saldım. Elimden tutarak beni arabaya göyürdü. Kokusu burnumdaydı daha şimdiden.
Arabaya bindiğim de yola koyuldum. Umarım Amir yalan söylemedi, küçük bir davet olacaktı. Amir yalan söylemez ki.
🦋
Amir her saniye başı bana bakarken, ben etrafı süzüyordum. Araba durduğun da, kapıyı açarak aşağı indim. Her yer o kadar güzel süslenmişti ki.. Amirin lux bahçesi mükemmellikle donatılmıştı.
