MANOLYA

~ 1. BÖLÜM ~

"İnsan eninde sonunda her şeye alışır."

                            Albert Camus

Başlama tarihi; 19.04.2023

●●●

Yine sıkıcı bir okul gününden sonra eve gitmek üzere kaykayıma bindim.

Çok şükür yarın hafta sonuydu. Tüm gün yatmayı planlıyordum.

Okuldan tek cümleyle nefret ediyordum.

Hatta o kadar nefret ediyordum ki her gün okuduğum belalardan dolayı tüm sınıf benden bıkmıştı.

Allah'tan yaz tatiline az kalmıştı da kurtulacaktım şu boktan yerden.

Bu arada ben size kendimi tanıtmayı unuttum.

Ben Asel İnci YENER 17 yaşındayım. 11. Sınıfım. Normal bir Anadolu lisesine gidiyorum.
1.67 boyunda 56 kiloyum.

Annem doktor kalp cerrahı olur kendisi. Bende işte kalp cerrahı'nın kızı-

Öhm çok ayıp Asel. Böyle konularda hava atılma-

Ne hava atılmazı arkadaş annemin cerrah olana kadar götü çıkmış.

E bir zahmet bende sefasını sürüp havamı atayım yani değil mi?

Neyse.

Babam daha ben 6 yaşındayken annemle boşanıp başka bir kadınla evlenmişti.

Zaten annemle anlaşamazlardı. Her gün gözümü kavga sesleriyle açardım.

Hatta bir kere gözümün önünde anneme tokat attığına bile şahit olmuştum.

Ondan nefret bile etmiyordum. Nefretim bana ait bir duyguydu onu yabancılara gösteremezdim.

Bir de canımdan çok sevdiğim abim vardı. Avukat kendisi. Şu sıralar yoğun olduğu için maalesef yüzünü çok göremiyorum. Ama onu çok özledim.

Abimin yeri bende ayrıdır.

Normalde diğer kızlar üzüldüklerinde ya da moralleri bozuk olduğunda babalarının yanına giderler ama ben abimin yanına giderim.

Bana bu zamana kadar hem abi hem baba olmuştu.

Neyse duygusala bağlamayalım yine.