MANOLYA

~ 16. BÖLÜM ~

"Bazen; hayat yorar insanı...
Şarkılar yorar,
Beklemek yorar,
Özlemek yorar,
Affetmek yorar,
Hoş görmek yorar,
Boş vermek bile yorar.
Ve insan susar
Her şeye, herkese rağmen...
Elinden gelen tek şeyi yapar;
Bağıra bağıra susar.

Can Yücel

Medya; Yaman KANDEMİR

Oy sınırı: 630
Yorum sınırı: 240

Bu bölümde ki her şey hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum, kuruluşlar ile bir ilgisi yoktur.

●●●

"Anne bak babam orada!"

Bir yandan elimle babamı gösterirken bir yandan da bembeyaz gelinliğinin içinde ki anneme tebessüm ederek bakıyordum.

"Evet kızım. Sonunda dualarım kabul oldu."

Yanımıza gelen babama kollarımı açarak sarıldım. O da sarılmama karşılık verirken gelin odasında ki ışıklar söndü. Korkarak kafamı babamın boynuna gömdüm.

Etrafın aydınlandığını hissettiğimde kafamı babamın boynundan kaldırdım. Olduğum pozisyon, yer, zaman, mekan tamamen yabancıydı. Elimde ki bıçağa baktım simsiyah bıçağın üzerinde kırmızı bir sıvı vardı. Bir ormandaydım çevremde sarı uzun torbalar vardı. Başıma karşımda ki bıçağın üzerinde ki kanın sahibine yani babama çevirdim. Ona sarıldığımda ki jilet gibi takım elbisesi gitmiş, üzerine eskimiş saçma sapan kıyafetler gelmişti. Elinde ki büyük silah yere düşmüştü. Şok içerisinde bana bakıyordu.

"Kızım."

Bir adım atıp bana sarılmak istediğinde bende bir adım geriye gittim. Onun bana attığı adımla karnından kan fışkırmaya başlamıştı. Üstelik kan benim tam karın kısmıma kadar geliyordu. Onu ben mi bıçaklamıştım?

"Yeter artık Asel, vakit kaybediyoruz. İşini hallet, daha tuğgeneralin önüne çıkacağız."

Solumdan duyduğum ses ile o tarafa döndüm. Tanımadığım sarışın bir adam üzerindeki siyah kamuflaj kıyafeti ile bana bakıyordu. Yüzünün yarısında yara vardı.