MANOLYA

~ 6. BÖLÜM ~

"Uçmak istiyorsan seni aşağıya çeken her şeyi bırak."

Tony Morrison

Medya; Yaman

●●●

"Yaa abi öyle vurmayacaksın yanlış yaptığın için top yükselmiyor."

Elimi alnıma vurarak bıkkınca abime çemkirdim.

Şimdi şuraya bayılacaktım.

Eşyaları alıp gelmememin üzerinden 1 saat geçmişti.

Herkes yuvarlak bir şekilde dizdiğimiz minderlerde oturuyor sohbet ediyorlardı.

Daha doğrusu annem ve Önder sohbet ediyor biz gençler daha çok dinlemeyi tercih ediyorduk.

Sonradan voleybol topumun aklıma gelmesiyle abimi zar zor da olsa ikna etmiş ve voleybol oynamaya başlamıştık.

Pardon voleybol oynamaya çalışmaya başlamıştık.

Resmen abimi ikna ettiğime pişman olmuştum.

Aradan ciddi anlamda yarım saat geçmişti.

Yarım saattir belki bu sefer öğrenmiştir diye sabredip duruyordum ama yok olmuyordu.

Ya bir insan bu kadar mı beceriksiz olur!

Abime sürekli top aşağıdan gelirse manşet ile karşılaması gerektiğini söylememe rağmen abim topun hızla geldiğini görüp panikliyor ve saçma sapan bir şekilde topu tutmaya çalışıyordu!

Onu yapamıyor diye topu bu sefer yüksekten gönderiyordum ama topu parmakları ile değilde elinin tüm kısmıyla bana göndermeye çalıştığı için top düşecek gibi oluyor ve abim hemen atılıp topu yine tutuyordu!

Voleybolda topu tutmayan da kendine voleybol oynuyorum demesin yani!

"Ya manolya çiçeğim ben senin dediğin gibi vuruyorum. Bu top yamuk olduğu için yükselmiyor."

Abimin topu suçlayarak kendini savunmasıyla hayretle ona bakarken duyduğum kahkaha sesleriyle kafamı sesin geldiği yöne yani minderli oturma alanına çevirdim.

Velet, Kunt ve Akel kahkaha atarken annem dahil diğerleri sırıtıyordu. Barlas hariç. Yamanın bile yüzünde varla yok arası bir tebessüm varken onun yüzünde mimik oynamıyordu.