MANOLYA

~ 5. BÖLÜM ~

"Konuşmanın hiçbir şeye değmediğini hissettiğim anlar oluyor..."

Ludwig Van Beethoven

Medya; Asel İnci

●●●

Yaa offf bu ne şimdi yaa!

Yüzüme güneş vuruyordu. Ve beni uykumdan uyandırıyordu.

Tam yataktan doğrulup sövmeye hazırlanıyordum ki aklıma gelen şeyle durdum.

Güneş güzele vururdu bir kere.

Öhöm yani bana.

Güneş bile bana güzel olduğunu anlatmaya çalışıyordu.

İşte şimdi modum yerine gelmişti.

Yataktan kalkıp banyoya adımlamaya başlamıştım ki nerede olduğumu kavrayınca adımlarım durdu.

Bir dakika ben şu an odamdaydım.

Ama abimle restoranın terasına çıkıp salıncağa uzandığımızı hatırlıyordum.

Büyük ihtimalle ben orada uyuya kalmıştım. Benden sonra biraz daha oturmuşlardı ve sonra da abim beni kucağında odama getirmişti.

Yani inşallah öyle olmuştur.

En iyisi ben bunu bir ara abime sorayım.

Acaba ben uyuya kalınca ne konuşmuşlardı ya da benim arkamdan kötü bir şey düşünmüşler miydi?

Amaannn canım ne düşünürse düşünsünler. Umrumda değil. Kafamı yoramam şimdi.

Kick boks kursumun aklıma gelmesi ile ışık hızıyla telefonumun yanına giderek saate baktım.

Ohaa!

Saat 11.18'di. Ben bu kadar uyumuş muydum ki?

Telefonuma bakınca kick boks hocasından ne herhangi bir mesaj vardı ne de arama.

Umarım abim arayıp konuşmuştur.

Telefonu geri bırakıp lavaboya yöneldim.

İşlerimi halledip elimi yüzümü de yıkayıp banyodan çıktım ve aşağıya inmeye başladım.

Aşağıya indiğimde oturma odasından gelen televizyon sesini duyup adımlarımı oraya yönlendirdim.