MANOLYA

~ 24. BÖLÜM ~

"Keşke şöyle yapsaydım belki severdi deme. O senin için ne yaptı da sevdin sanki?"

Cemal Süreya

Keyifli okumalarr 🍀

●●●

"Biraz daha sağ." Diyerek yönlendirdim abimi.

Sabah telaşlı ev halkı ile uyanmıştım. Herkes Karan'ın doğum günü için evi süslüyor veya hediyelerini ayarlıyordu. Karan'ı ise Barlas sabah erkenden, işlerine yardım ettirme bahanesi ile almış ve karargâha götürmüştü.

Bu telaşlarına anlam verememiş olsam da bende kalkmış ve onlara yardım etmeye başlamıştım. Normalde Gökçe, Önder ve ben mutfakta kurabiyeleri yapıyorduk. Pastayı hazır alacaklardı zaten. Fakat sonradan abimin gelmesiyle onun yanına gelmiştim ve beraber balonları şişirip süsleri asan Akel, Kunt ve Arel'e yardım etmeye başlamıştık.

Yaman abim ise televizyondan Karan için doğumundan bugüne kadar olan fotoğraf ve videolarından oluşan bir slayt hazırlıyordu.

"Oldu bence." Diyerek sandalyeden inen abimi görmeyeceğini bilsem de başımla onayladım. Arkamı dönüp evin son haline kısaca göz gezdirdim. Bildiğimiz parti evlerine benzemişti. Aslında bu kadar hazırlık yapılmasının bir diğer nedenini de az önce Arel ve Kunt konuşurken öğrenmiştim. Önder'in kardeşleri, anne ve babası gelecekmiş. Yani baba tarafı akrabaları.

Hem Karan'ın doğum günü için hem de Önder'in öz kızı olan beni görmek için geleceklermiş. Keşke daha önceden haberim olsaydı ama artık yapacak bir şey yoktu.

Önder'in "Çocuklar!" Diyerek içeriye girmesi ile hepimiz ona döndük. Sıra sıra oda da ki herkes de göz gezdirdi ve en son bende durup tebessüm etti.

"Hazırlıklar bitmiş belli ki. Odalarınıza çıkıp hazırlanın bence artık." Gözleri ile kol saatine bir bakış atıp tekrar başını kaldırdı. "Birazdan dedenizgil gelir. Barlas ile Karan en son gelecekler." Demesiyle başlarımızı onaylar anlamda salladık ve herkes odasına çıkmaya başladı.

Abim de benimle geliyordu. Gelsindi, çok özlemiştim hasret gidermemiz gereken konular vardı. Odaya geldiğimizde abim kapıyı kapatmış ve beni kollarının arasına almıştı. Bende sıkıca ona sarıldım.