MANOLYA

~ 3. BÖLÜM ~

"Nerede aptal olacağını biliyorsan, yeterince zekisindir."

T.S. Eliot         

●●●

Arabanın durmasıyla kafamı telefonumdan kaldırıp geldiğimiz yere baktım.

Gerçekten çok lüks olduğu dışından bile belliydi.

"Çocuklar ön yargı ile yaklaşmanızı istemiyorum. Ayrıca da sana söylüyorum Berzan kavga çıkarmak falan yok. Düzgün bir şekilde sohbet edip yemeğimizi yiyelim ve geceyi güzel kapatalım istiyorum anlaşıldı mı?"

Arabanın içinde annemin sanki çocuk tembihlermiş gibi konuşan sesinin duyulmasıyla göz devirmeden edemedim.

Neydik biz çocuk mu?

Tamam belki ben 18 yaşından küçük olduğum için kanun önünde çocuk sayılıyor olabilirdim.

Ama önemli olan kafa yapısıydı bir kere.

"Emredersiniz komutanım."

Abimin alayla söyledikleriyle ona baktım.

Yüz ifadesinden bile buraya zorla getirildiği ve burda olmaktan hiç memnun olmadığı anlaşılıyordu.

Annemin derin bir nefes verdikten sonra arabadan inmesiyle bizde indik.

Abimin arabanın anahtarını valeye verip elini belime koymasıyla içeriye adımlamaya başladık.

İçeriye girer girmez yabancı slow bir şarkı eşliğinde yemeğini yiyen bir sürü insanla anlık bir duraksasamda geri annemi takip etmeye devam ettik.

Vay anam babam burası resmen bir harika.

O değil de burası neden bu kadar kalabalıktı?

Asıl soru şu neden bir çok kız abime bakıyordu?

Abime dönüp baktığımda gerçekten çok yakışıklı olmuştu.

Üzerine giydiği siyah takım elbise, yapılı vücudu, mükemmel yüz hatlarıyla ciddi manada muazzam gözüküyordu.

Ama burada ki kızlar biraz daha bakmaya devam ederse elit mekan demeden saçlarını başlarını yolucaktım.