CANSET | TAMAMLANDI

A£ 22

Multimedya; Canset temsili.

Herkese merhaba.!!!

Boşuna demiyorlar hayat sen planlar yaparken başına gelenlerdir diye...

Şimdi diyebilirsiniz bu kızın 3 gün sonra yine burada ne işi var diye. Haklısınız fakat bende çok şaşkınım çünkü şu an hastane yatağında kolumda kan tüpleriyle yatıyor olmam değil, masa başında coğrafya ile boğuşuyor olmam gerekti.

Yetersiz beslenme + dengesiz uyku düzeni + son zamanlarda gösterdiğim anksiyete belirtileri = Bayılarak hastanelik olmuş bir adet yazar

Daha da trajik olanı ise masa başında bayılıp kaldığım da abimin uyuyorum sanıp ceketiyle üstümü örttükten sonra gitmesi. Gülsem mi ağlasam mı bilemiyorum. Ölsem haberi olmayacak herhalde.

Daha tonla test istedikleri için uzun bir süre buradayım bende dedim ki neden bölüm yazmayayım veee ta taa...

Neysee

Herkese keyifli okumalar diliyorum efenim 🌸

Canset'ten ;

Kolumdan çekilerek geriye doğru savrulmamla, sağ kolumda anlık beliren ve sonra kaybolan keskin bir acı hissetmem bir oldu. Ben daha neye uğradığımı anlayamadan Azer silahının içinde ki tüm şarjörü karşısında ki bana hedef alan adamın bacağına boşaltmıştı.

Arka arkaya patlayan silahlardan çıkan yüksek seslerden ürkerek, ağlamaya başladım. Her tarafdan adamlar koştururken, korumalar dört bir yanımızdaydı. Biraz önce bir cennet bahçesi gibi huzur dolu olan arka bahçe bir anda kıyamet yerine dönmüştü. Kalabalık beni daha çok ürkütürken .Yaşadığım tramvaya bağlı şokla ağlamam hızlandı. Azer'in sağa sola deli gibi bağırarak emirler yağdırdığını duyabiliyordum.

" Abi yenge iyi değil !! Abi .!"

Bahçe de konuştuğum ve demin beni kalbime hedef almış kurşundan son anda kurtaran korumaydı bağıran. Silahlı adam silahı ateşlediğinde müthiş bir refleksle koluma asılarak çekmişti beni.

Yanıma koşturarak gelen Azer yüzümü iki ellerinin arasına aldı. Gözlerinde ki panik ve endişe o kadar yoğundu ki benden bile daha çok korkmuş görünüyordu. " Yavrum !! İyi misin ? Bir şey oldu mu?! " Ona cevap verebilecek durumda bile değildim, gözyaşlarım yanaklarımdan sicim gibi akarken, sadece kesik nefeslerimin arasında başımı sallayabildim.

Azer tüm vücudumu gözleriyle tararken bakışları sağ omzuma kayınca kara gözlerine korku ve endişenin hızla yayılmasını izledim. Dişlerini sıkarak ağız dolusu sert bir küfür savurduğunda neye öfkelendiğine bakmak için bende başımı eğmeye çalıştım ama çenemden tutarak buna engel oldu. Beni dikkatli ama hızlı bir şekilde kucağına alarak eve yöneldiğinde beni kurtaran korumaya hızlıca emir verdi.

" Kerem !! Çabuk arabayı hazırla!! Acele et !! " Ama henüz iki adım atmıştı ki Kerem'in tereddütlü sesini duyduk.

"Abi ! Buraya en yakın hastane 3 saat uzaklıkta yenge çok kan kaybeder.! "

Kan mı kaybederim. ?

Başımı yasladığım Azer'in göğsünden kaldırdığım da vücuduma baktım neyden bahsettiklerini anlamak için. Omzuma ve koluma boylu boyunca yayılan kanları görmek beni anın getirdiği şoktan ışık hızında çıkardı. Gözlerim vurulduğum komutunu aldığı anda bunu anında beynime iletti ve tüm sinir hücrelerim aynı anda acıyla kavruldu.

Anın verdiği panik ve şokla vurulduğumu bile fark etmemiştim ama şimdi yavaş yavaş hissizlikden sıyrılıyor, Kolumun acısını en derinlerimde hissetmeye başlıyordum. Kolumdan oluk oluk akan kanlar beni daha çok korkutunca bu sefer hıçkırarak ağlamaya başladım.