Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı satır arası yorum yapmayı unutmayalım.🖤
Kırmızı kalplerinizi bu satıra.
Başlama saatlerinizi de bu satıra bırakabilirsiniz.
Bölüm şarkıları; Tarkan - Öp
Gökhan Türkmen - Aşk Lazım
Cem Belevi - Yedi Düvel
KEYİFLİ OKUMALAR!
Bu bölümde geçen her olay, mekan, kişiler hayal ürünüdür. Gerçeklik ile hiçbir alakası yoktur.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22. SENİN KADAR
Canın acıdığın da ilk seslendiğim kişi hep annem oldu. Bir kez bile babama seslenmedim. Paraya ihtiyacım olduğunda yine anneme söyledim, her türlü işimde annemi rahatsız ettim. Babam hep bana bir adım soğuktu nedenini zaten hiçbir zaman anlayamadım. Göz kapaklarımın üzerinde asılı duran bir ağırlık vardı. Açmamam için beni zorluyor bende ona ayak uydurdum.
Etrafımda ki sesleri ve nesneleri algılamakta güçlük çektim. Yüzümü buruşturarak göz kapaklarımı zorladım ve açtım. İlk gördüğüm gözler Kunduz Çakır Karay'ın gözleri oldu.
Boynumda hissettiğim ağrı ile yüzümü buruşturdum.
"İyi misin?" diye sordu düşünceli bir tonda. Bende başımı hayır anlamında salladım.
"Biraz daha dinlen evine döneceksin." dediğinde yüzüne daha dikkatli baktım.
"Bu kararı ne zaman verdin?" Bana sorulmadan verilen her karardan cidden nefret ediyorum. Veren kişiyide oracıkta boğup öldüresim geliyor.
"Hemşire, ben canını canıma emanet ettim." dedi ve derin bir iç çekti.
"Emanete bakamadıktan sonra burada kalmanın hiç bir anlamı yok." Adamın boynuma enjekte ettiği o zehirli uyuşturucu bana zarar vermiştir. Çoktan kanıma bile karışmış olabilir.
"Siz dediniz diye ben kalkıp evime döneceğim?" Sorgular tonla sorduğum soruya Çakır sessiz kaldı.
"Bakın şuan döndüm." dediğimde Çakır bu seferde cins cins baktı.
"Evim burası benim." deyip bulunduğumuz yeri gösterdim.
"Burası bana ait." diye bir cevap verdiğinde nerede olduğumuzu sorguladım.
"Barakada değil miyiz?" Dilini damağına çarpıtıp cıkladı.
"Bana ait olanları, sen evin olarak mı görüyorsun?" Çakır'ın alayla sorduğu şeye karşılık ne cevap vereceğimi bilemedim.
