Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı satır arası yorum yapmayı lütfen unutmayalım. Kendinizi mutlu hissettiğiniz her satırda varlığınızı görmek dileğiyle.❤
Kırmızı kalplerinizi bu satıra bırakabilirsiniz.
Bölüm şarkıları; Semicenk - Masal Gibi
Yüzyüzeyken Konuşuruz - Bodrum
Teoman - Serseri
Ahmet Hatipoğlu - Arsız Sevda
Uyarı!
Bu bölümde geçen her şey hayal ürünü olmakla birlikte gerçeklik ile hiçbir alakası yoktur.
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ateş düştüğü yeri yakar, ateş bütün ocaklara düştü. Bizim için, Hak için şehit olanları şanlı bayrağa saracağız, ama başımızı asla eğmeyeceğiz.
24. ATEŞ DÜŞTÜĞÜ YERİ YAKAR
Büyük bir sessizlik vardı aramızda. Kimseden çıt çıkmıyordu herkesin aklında tek bir düşünce vardı.
Akif ya o çadırda ise?
O zaman arkasında acılı bir kardeş, kahrolan bir arkadaş ve daha fazlasını bırakacaktı.
Ne demişti Akif?
"Vatan yolunda şehit olursam çok ağlarsın."
İlyas sadece ağlamazdı, yüreği kahrolurdu.
"İçinde miydi?" Kısık sesimle sordum, İlyas kendisine gelmiş olacak ki koşar adımlarla çadıra gitti. Ayağı takıldı, düşecek gibi oldu ama umursamadan çadıra vardı. Çakır da peşinden koştu ve geriye çekti. Yoksa o ateşin içine dalacaktı, gözü o kadar kararmıştı anlaşılan.
"NE YAPIYORSUN SEN?" Çakır, İlyas'ı geriye doğru ittiğin de Ezgiye baktım. Elini ağzına götürmüş ağlıyordu, yanına doğru gittim ve destek vermek adına omzuna sarıldım.
"KOMUTANIM BIRAKIN!" İlyas, Çakır'ı tüm gücüyle kenara itti ve kolunu kendine siper edip çadıra yaklaştı.
"AKİF, AKİF!" Diğer askerler yangın tüpünü getirirken Çakır, İlyas'ı bir kez daha geriye çekti. Ezgi de kollarımın arasından ayrılıp çadıra doğru koştu.
"Her şey küle dönmüş, anlaşılmıyor." Askerlerden birisi bunu dediğinde Ezgi'nin dizlerinin bağı çözüldü ve yere çöktü.
"Abi!" Tüm gücüyle haykırdı ama Akif'ten ses gelmedi. O şen şakrak adamdan bir ses gelmedi, bundan sonra da gelmeyecekti.
