Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı patlamayı ve satır arası yorumları boş bırakmamayı unutmayalım.💙
Renkli kalplerimizi bu satıra
Başlama saatlerini de buraya
Bölüm şarkıları; Seksendört - Anlayamazsın, Ölürüm Hasretinle, Yorma
Cihan Mürtezaoğlu - Sarı Söz
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
48. SAVAŞ ÇIĞLIĞI
Bazen bazı gidişler ve kayıplar geleceğe dönüktür. O kayıplar ve gidişler sizi daha iyi yaparlar. Küllerinden yeni doğan bir anka kuşu misali yenilenirsiniz. İlişkilerde de aynen böyledir, bazen bazı ayrılıklar o ilişkinin temelini güçlendirir.
Çünkü insanlar ayrı kaldıklarında birbirlerini özler. Birbirimizin kıymetini ancak o zaman anlarlar. Bu kayıplar içinde böyledir. Kördü, öldü badem gözlü oldu deyimi de tam olarak buradan gelir.
Hayatın bana bilmediklerimi öğretme şekli biraz acımasız oldu ama en sonunda bazı şeyleri öğrendim. Şimdi ise bu öğrendiklerim ile yeniden bir hayat kurma çabasındaydım. Karşımda duran Çakır'ın arkadaşı ile tutuştuğumuz ellerimize şöyle bir baktım.
Elimi gerisin geriye çektiğim de Buğra, Çakır'a doğru döndü. "Hani nerede benim karşılama törenim?" dedi ve elinde ki çantasını Çakır'a doğru attı. Çakır bu çantayı kolaylıkla yakaladı ve köşeye bıraktı yani daha doğrusu fırlattı.
"Abi bence geldiği gibi geri gitsin bizim ev daha böyle bir savaşa hazır değil. Yanımızda cephanemiz bile yok." dedi Ala hızlıca abisini yanına gelip kulağına bunu söylerken. Çakır'ın bakışları ise bir Buğra da birde kardeşi arasında gidip geliyordu.
"Hayatımda ilk defa şu an sana hak veriyorum biliyor musun Ala?" dedi Çakır, Ala ise Çakır'a ters bir bakış attı.
"Abi sen bu zamana kadar hep bana hak veriyordun zaten." dedi Ala da düşünceli bir şekilde.
"Seninle taşak geçmiş yeğen." dedi Buğra ve kahkaha attı. Bakışlarım Çakır'a gittiğinde sıkıldığını gördüm. Ala ise kollarını göğsünün altında birleştirdi ve küsmüş çocuklar gibi salonda ki kanepeye doğru ilerledi.
"Bende diyordum abim beni hep dinliyor meğerse dinlemiyormuş. Şimdi gidip kendi isteğimle geri dönüşüm kutusuna girebilirim." dedi Ala ve sırtını yaslayıp oturmaya devam etti.
"Para Pars evlenmiş." dedi Buğra ve yüzü alaylı bir ifadeye büründü. "Ben zaten anlamıştım onun Zeynep ile evleneceğini." dediğinde bakışlarımı hiç kaçırmadan Buğra'yı dinliyordum.
Adam geldiğinden beridir terminatör gibiydi mübarek. Ben bile bu kadar konuşmuyorum yani.
"O adamın Zeynep sıkıntısı var. Zeynep ismini görünce acımıyor valla." dedi ve Çakır'a baktı.
