Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı, satır aralarını boş bırakmamayı unutmayalım. Sizden 1k yorum 1k vote bekliyorum <3
Bölüm emojisini buraya bırakabilirsiniz.
Bölüm şarkıları; Buray-Kumral Yazların
Buray-Aşk Layık Olanda Kalmalı
Ahmet Hatipoğlu-Arsız Sevda
(Bu bölümde geçen her şey hayal ürünü olmakla beraber kurgudan ibarettir. Gerçeklikle alakası yoktur!)
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18. SIR PERDESİ
Hayatınız da yaşadığınız en kötü anı düşünür müsünüz?
Ortaokul yıllarıma en kötü yıllarım derdim ama o yıllara bile şu anda hasretim. Yapmadığım bir şey için yargılanıyorum, ötekileştiriliyorum ve uzaklaştırılıyorum. Bunlar benim hak ettiğim şeyler değil. Babam beni bu yüzden okutmadı, ben bu yüzden buralara gelmedim. Hayatıma katlanamadığım tek şey benim haksızlıktır. Ortaokul yıllarımda da haksızlığa uğradım ama eninde sonunda doğruluğum ispatlanmıştı. Şimdi ise doğruluğumuispatlamama izin vermeden bana arkasını dönüp çekip gitti. Yargısız infaz insanlar için işte bu kadar kolaydı. Ve bende Maral'sam bu olayın peşini bırakmam ve bu adamın az önceki davranışı için bin pişman ederim.
"Maral," Arabama bineceğim esnada Tolga'nın sesini duydum ve ona döndüm.
"Efendim?" Elini ensesine attı ve kaşıdı.
"Şey," Beni oyalayacağını anladım ve kısa kesmek istedim.
"Tolga benim ufak bir işim varda sonra konuşsak olur mu?" Cevap vermesini beklemeden arabama bindim. Tolga'yı arkamda saf saf bakarak bıraktım, gaza yüklenip ilerledim. Çakır büyük ihtimal karargahına gitmiştir. O lafları ardı ardına tıktı ağzıma bu seferde ben yapacağım.
Dinlemeden etmeden çekip gitmek kolay onun için tabii.
"Ezgi dedi de inanmamıştım, bu adam dünyanın en zor insanı. Varsa bundan daha zoru doğmasın, kalsın annesinin karnında. Şayet Karslılar olarak biz bir tanesiyle bile uğraşamıyoruz." Sinirimin daha fazla olacağını bildiğim için sakinleşmeye çalıştım.
Sakin sakin konuşup onu deli edeceğim.
Hep yaptığım gibi.
"NE SAKİNİ BE? O ADAMLA SAKİN SAKİN Mİ KONUŞULUR!" Bir anda bağırmam ardından da direksiyona vurdum. Şimdilik sinirimi atayım da gidince konuşuruz.
