Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı satır arası yorum yapmayı unutmayalım.❤
Bölüme başlama saatlerinizi buraya bırakabilirsiniz.
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
14. AYRI BIRAKMAK
Bazı insanlar zaman alır, kalbine girmek zaman alır.
Düğün salonunun önünde o soğuk havada, kalbine girmek için uğraştığım adam vardı. Bir zamanlar onun için her şeyi yapardım. Öl dese, ölür. Öldür dese, kendimi yine öldürürdüm. Onunla bir hayat düşündüm. Hayatımın tam orta yerine koymuştum ben onu. Her şeyimi verebilecek kadar severken, o hiçte öyle değildi.
Koşar adımlarla yanımıza geldi. Bakışlarım usulca Çakır'a gittiğin de ona ifadesiz bir şekilde bakıyordu. Bakışlarında ki o donukluğa artık alışkındım. Maskesinin altında nasıl mimikler sergiliyordu acaba?
"Maral," deyip koluma dokundu. Beni kendi tarafına doğru çekmek istedi fakat ben kendimi geriye çektim. Bana dokunmasını hiç istemiyorum.
O pis elleriyle başkasına dokundu, bana dokunmasın.
"Konuşalım lütfen." deyip, tekrardan üzerime geldi. Bu sefer kolumu sıkıca kavradı. Canım yandığı için hırsla geriye çektim.
"Dokunma bana!" dedim, sinirli bakışlarını fark ettiğimde yutkundum. Çakır sessiz bir şekilde sadece bizi dinliyordu.
"Güzel sevgilim, gel konuşalım." dediğinde dayanamadım ve yüzüne tokadı indirdim. O tokat ile başı yana çevrilmişti, bende derin bir nefes aldım.
Ben onun sevgilisi değilim.
"Sen bu tokatı çoktan hak ettin! Ne yüzle geldin buraya?" Çakır, ikimize son bir bakış attı ve arkasını dönüp yürümeye başladı.
O ise başını bana çevirdi ve hırsla elini kaldırdı, "SEN NE HAKLA BANA TOKAT ATARSIN?" dedi, eli yüzüme doğru geleceğini bildiğim için bileğini tuttum ve sert bir şekilde aşağıya indirdim.
Çakır'ın bizim biraz uzağımız da durduğunu ve bize doğru döndüğünü gördüm.
"O elini kırarım senin! Karşında, o yattığın kadın yok. Kendine gel haddini bil!" Elini hırsla geriye çekti. Çakır bir atakta bulunacak gibiydi ama benim, Güney'in elini tuttuğumu görünce durdu.
"MARAL!" Ezgi ve Umay'ın sesini duyduğumda onunla aynı zamanda kapıya doğru baktık.
Çakır da bir köşede durmuş bize daha doğrusu bana bakıyordu. Fakat bu kez bakışların da farklı bir duygu vardı, çözemedim.
