Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım <3
Satır araları da boş kalmasın :)
Renkli kalplerinizi bu satıra alabilirim.
Bölüm şarkıları; Cem Belevi-Sor
Mabel Matiz-Numaracı
Ozzi.132- Siyah Rüya
Akif & Sare
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
36. SENİN İÇİN
Gökyüzünden daha çok bakıyorum, okyanustan daha fazla dalıyorum mavilerine. Bu bir gerçek ki; gözlerinin maviliği gökyüzünden daha bakılası, okyanustan daha dalınası.
Güvenin paramparça olduğu ayna ihanetin kırıklarını taşır. Aydınlık bir anda hapsoldu karanlığa, tek başıma kaldım ruhumun çığlıklarıyla. Tanıdığım insan dönüştü bir yabancıya. Açıldı yine kapanmamak üzere bir yara...
Bir kuş uçtu ardından iz bırakmadan, bir umut kayboldu ardından hiçbir iz bırakmadan. İçimdeki boşluk sonsuz bir karanlık.
İstediğin şeye ulaşmak için önüne çeşitli zorluklar çıkabilir, çıkacakta. Bu zorluklar seni yıldırmaya çalışabilir ama senin yapman gereken tek şey vazgeçmemek. Anne rahmine düştüğüm günden beridir karşıma hep zorluklar çıktı. Benim en büyük zorluğum sanırım ailemdi. İnsanı asıl insan yapan bence ailesiydi. Aile de başlar ve yine her şey ailede biter. Senin terbiyeni, hayat düzenini kısacası her şeyini ilk başta oluşturan ailendir. Başında bir aile yoksa sen ne yapacağını bilemezsin.
Çünkü küçükken ilk rol model aldığın ailen olur. Annenden öğrenirsin yemek yapmayı, giyinmeyi ve daha fazlasını. Babandan anlarsın insanlarla nasıl konuşman gerektiğini ve daha fazlasını. Kızların ilk aşkı babaları olur derler, benim için bu söz geçerli değildi. Benim ilk sınavım babamdı ve benim ilk defa hayatımın en zorlu sınavı babamdı.
Kalbimi şüphesiz bir adamın eline ikinci kez verdim ve bu kez ondan bir şey istedim. O isteğimi yaparsa, şüphesiz onu severim. Çünkü ağrıyan kalbim onu sevmek istiyor. Onunla bir ömür geçirmek istiyor.
"Yapamam," dedi mahcup bir ifadeyle. O böyle deyince başımı hafifçe sağa yatırdım ve kırgın gözlerle ona baktım. O korkaktı, beni sevemezdi, benim yanımda duramazdı.
"O zaman bende seni yanımda isteyemem." dedim yüzüne karşı. Çakır gözlerime pür dikkat bakarken yutkundu. Bu söylediklerim ona ağır gelmiş gibiydi. Artık ağır gelip gelmemesi umurumda değil, benim umurumda olan tek şey onun hayata tutunması.
Böyle zaman geçmez, böyle hasta bedenini iyileştiremez.
"Bugün varsan belki yarım saat sonra yoksun, belki yarın yoksun. Ben bu belirsizlik ile seni hayatıma dahil edemem." dedim ve yutkundum. Ben artık birini daha kaybetmek istemiyorum, ona daha fazla bağlanmadan kaybetmek istemiyorum.
