Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı ve satır arası yorumları boş bırakmamayı unutmayalım. <3
Kırmızı kalplerinizi bu satıra alabilirim.
Bölüm şarkıları; Emircan İğrek-Ali Cabbar
Çağan Şengül- Canım Yanıyor
Sezen Aksu-Tükeneceğiz
Sezen Aksu-Zalim
Yüzyüzeyken Konuşuruz-Kaş II
KEYİFLİ OKUMALAR!
UYARI!
BU BÖLÜMDE GEÇEN HER ŞEY HAYAL ÜRÜNÜDÜR, GERÇEKLİK İLE HİÇBİR ALAKASI YOKTUR.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
26. MASKENİN ARDINDA
SİYAH TİMİ
Güzel günler elbet bir gün insanları bulur, sınavdır önünde ki tüm zorluklar. Tanrı insanları denemek için önlerine yorucu bir yol çıkartır. Kim isyan ederse ona daha kötüsünü verir. Siyah timindeki herkes Çakır komutan ve Maral'ın yokluğunu ancak ve ancak 1 saat sonra fark ettiler. Bu sefer bir şeylerin yolunda gitmediğini anlamışlardı çünkü ikisinin de ne bir ses nede bir seda vardı.
Felaket çanları Siyah timi için çoktan çalmıştı.
"Akif Bey," Sare titrek adımlarla Akif'in karşısına geçti. Elmacık kemikleri çok çıkıntılı olduğu için gözleri küçücük kalıyordu. Akif, karşısında ki güzel kadına şöyle bir baktı. En fazla 50 kilodur diye düşündü. Belkide daha azdı. Boyu Akif'e nazaran kısaydı, göğsüne denk geliyordu Sare.
Akif bunları neden düşünüyordu? Kendisini bir kaç saniye sorguladı o zaman esnasında da Sare'ye cevap verdi.
"Buyur?" dedi Akif içinde ki enerji bile yok olmuştu. Komutanın başına bir şey gelmemeliydi. Raşit albay'ın emanetiydi.
"Maral, kayboldu mu?" dedi gayet sakin bir tonda. Akif ona ters bir cevap verir diye korkuyordu. Kajmen öyleydi, Sare konuştuğu an dövmekten beter ederdi. Sare de öyle çok soru sormazdı.
Kötü günler geçirdi Sare, hayat onun ayağına ağır bir taşı bağladı ve koş dedi. Koşamayan Sare de bir yerde takıldı ve yere çakıldı. Bu yere çakılma onu paramparça etti. Ruhunu, gençliğini, çocukluğunu elinden aldı.
Ailesi hiç düşünmedi Sare'yi. Okuyacağım demişti, senden bir halt olmaz dediler. Okurdu Sare Palen, Maral gibi bir hemşire olurdu. Belkide doktor.
"Sen iyi misin?" dedi Akif ve elini alnına götürdü. Yüzü bembeyazdı karşısında ki kadının ve onun için endişelenmişti Üsteğmen Akif Demir.
