Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı, satır arası yorumları boş bırakmamayı lütfen unutmayalım <3
Bir önceki bölüme gelen vote ve yorumlarınız için çok teşekkür ederim <3
Kırmızı kalplerinizi bu satıra bırakabilirsiniz.
Bölüm şarkıları; Yaşar - Kumralım
Can Ozan - Kalbimden Tenime
Güneş Oldun Tenime
Mabel Matiz/Aşkın Nur Yengi - İki Satır Yara
KEYİFLİ OKUMALAR!
SİYAH TİMİ
Çakır, Barun ve Akif yanan hastaneden kendilerini zorlukla dışarı attılar. Yıkılmak üzereydi, yıkıldığında arkasında bir çok enkaz bırakacaktı. Barun'un bilinci kapandığı için ona sağlık görevlisi ilgilendi. Siyah timi ise hâlen bir umut bekliyorlardı, belki tim arkadaşları oradan sapasağlam çıkar diye.
Onların umutları hiç tükenmez, hep vardı.
Hastane binası göçük altında kalmıştı. Tahta parçaları her bir tarafta iken Akif sadece oraya bakıyordu. Gözleri doldu, kalbi sıkıştı. İlyas ve Akif'in arasında kardeşilik bağından daha güçlü bir bağ var. Bu bağ onları hep dikdik tutuyor.
"Künye değil mi şu?" Kurt'un parmağıyla işaret ettiği yere baktı Siyah timi.
Kurt eğildi ve künyeyi alıp elinde havada asılı tuttu.
İlyas Katip.
21.02.1998.
İstanbul.
İlyas'ın künyesi buradaydı, dışarıda. Peki ya İlyas neredeydi?
"Kendisini dışarıya atmış." Çakır bunu dedi ve künyeyi ellerinin arasına aldı. Künyenin kopması için büyük bir hengame yaşanması gerekiyordu ki, künyenin zinciri kopmuştu. Çakır bu durumu anlamak istercesine künyeye dikkatli bir şekilde baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH RÜYA
AzioneOkyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...