Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Yıldıza basmayı ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayın. O zaman daha hızlı bölümler gelir.💖
Bölüm şarkıları; Kendimden Hallice - Unutulmayan Biri Hep Vardır
Kendimden Hallice - Sakince Yoruldum.
KEYİFLİ OKUMALAR GÜZEL İNSAN!💝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
11. KALP HIZI
Her insanın unutamadığı bir olay, nesne, insan, elbet vardır. Bu unutulmadık şeyler günün birinde tekrardan karşımıza çıkar. Belkide çoktan çıkar ama biz fark etmeyiz. Şöyle bir zihnimi kurcalıyorum, benim unutmadığım bir şey, unutamadığım...
Her aklıma geldiğinde göğüs kafesimi bir mermi gibi delip geçen bir şey.
Bir insan vardı, kalbimin en derinlerinde yangını başlatan. O yangını acımadan daha da körükleyen. Tenine bir başkası değerse olamam seninle demiştim. Tenine bir başkası değdi ve ben onunla sonsuza kadar olamadım.
Unutulmayan birisi hep vardır, unutulmayan aşklar hep vardır.
Yürüdüğüm yollara artık alışmıştım. Her adımım da, bastığım yerdeki karlar eriyip gidiyordu. Bunu izlemek kadar güzel başka bir şey düşünemedim. Fakat bu keyif kısa sürdü çünkü telefonum çaldı, çantamdan çıkartıp kulağıma yasladım.
"Efendim?" Arayan annemdi. Günler sonra aklına nihayetinde gelebilmişim.
"İyiyim anne sen nasılsın?" Annem tam konuşacağı esnada arkadan bir ses duydum.
"Tabii iyi olursun, iş hazır, ev hazır, baba parası ile gel keyfim gel." dediğinde, yutkundum. Söylediği cümlelerin nasıl ağır olduğunu bir bilse yine böyle konuşur muydu?
"Latif," Annem uyarır bir tonda dediği şey ile başımı yere eğdim ve ağlamamak için büyük bir özen gösterdim.
"Kızım anlatsana biraz nasıl oralar?" dediğinde, yanımda gördüğüm bank ile duraksadım ve oraya gidip oturdum.
Kolumu söylese miydim acaba?
"Soğuk anne, her gün kar yağıyor, yollar kapanıyor, askerler yolu açıyorlar." dedim, fakat daha devam edemeden yine bir ses duydum.
"Sana ne askerlerden Maral?" Babamın kızgın ses tonu ile yine moralim bozuldu. Ailem hep böyleydi. Her şeyime karışırlar, sonucunda da ben her şeyden vazgeçerim. İşte o zaman beni özgür bırakıyorlar.
"Askermiş, biz sana asker mi sorduk?" Babamın sesi uzaktan gelince annemin onun yanından uzaklaştığını anlamış oldum.
Babam çok katı bir insandır. Her şeye gülmez, çok nadir, belkide hiç...
