Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı ve satır arası yorumları boş bırakmamayı unutmayalım <3
Kalplerinizi buraya doldurabilirsiniz, bu satırımız rengarenk olsun.
Bölüm Şarkıları; Dedublüman- Günü Gelir
Mehmet Erdem- Ağlayamam, Öyle Bir Yerdeyim Ki
Semicenk - Kalbim Uslandı
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
34. ÖLÜMÜN ACI FISILTISI
Şu hayatta sana derinden yara verecek tek bir şey vardır; o da ölüm. Ölüm, bir bitiştir. Hayatın sonu demektir. Küçükken annem ve babam ölmesin diye Allah'a çok dua ederdim. Onlardan başka kimsem yoktu çünkü. Akabinde bir şey öğrendim,"Kimse yoksa dahil Allah var, o seninle beraber."Bu söz ile korkumda azaldı. Annem ve babamdan başka beni seven, çok seven birisi daha vardı. Her derdim olduğunda onunla konuştum. Acı, ben şu şehre geldiğimden beridir sadece acı hissediyordum.
Çakır'ın yanından ayrıldığımız da kalbimin üzerinde ağır bir taş oluştu. O taş hiçbir şekilde oradan gitmedi ve ben gözyaşlarımı sessizce akıttım. Alya'nın ellerini gözlerimde hissettim, gözyaşlarımı siliyordu. Minik elleri yüzüme dokundu sanki şifamı bulmuş gibiydim.
"Neden ağlıyorsun ki?" dedi ve gözlerimin tam altını öptü. Onu kucağımda taşıdığım için kollarım ağrımıştı ama yinede taşımaya devam ettim.
"Gözüme toz kaçtı ondan." diye tatlı bir yalana başvurdum. Arabamın yanına kadar Alya ile konuşmadım o da benimle konuşmadı. Araba anahtarını çıkartıp kilidini açtım ve Alya'yı arkaya oturtup kendim öne geçtim. Çarşıdan çıkarak düz yolda hızla ilerlerken Alya'nın sesiyle düşüncelerimden uzaklaşmak zorunda kaldım.
"O asker abiyi bir daha görür müyüz Maral abla?" dediğinde başımı hayır anlamda salladım.
"Görmeyiz," dediğim de Alya çok üzüldü. Dikiz aynasından ona bir kaç saniyeliğine baktığımda dudaklarını büzmüş olduğunu gördüm.
"Keşke görseydik." deyip başını yere eğdi.
Ona cevap vermedim ve eve doğru ilerledim. 2 gün sonra işime başlayacağım ve kendime yepyeni bir sayfa açacağım. Bu yeni sayfada kendime üzüntüye yer vermeyeceğim, hep mutlu olacağım, en önemlisi hayatın üzülmek için çok kısa olduğunu unutmayacağım.
Ben yeni sayfalar açmayı düşünürken çoktan evime gelmiştik. Alya ile arabadan inerek apartman kapısından içeriye girdik. Alya merdivenleri büyük bir hızla çıkıp kapıyı tıklattı. Annem çok geçmeden kapıyı açtı ve bize tebessüm etti.
