Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum.
"YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Yanından geçmeye cesaret gerekir.
Rüyalarında rengi olurdu; siyah, b...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatmayı unutmayalım.
Bir tane emoji bu satıra bırakabilirsiniz.
Bölüm şarkıları; Gökhan Türkmen-Mahşer
Ahmet Hatipoğlu-Güzel Kız
Ahmet Hatipoğlu & Akif Alkan - Kainat Güzeli
KEYİFLİ OKUMALAR!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
17. DİZİLMİŞ ŞEYTANLAR
Başınıza en fazla neler gelebilir? Belki ufak bir yaralanma, çizik, kırgınlık. Bende hep küçük şeyler düşünürdüm. Ama Kars'ataşındığımdan beridir başıma gelmeyen kalmadı. Tamam diyorum bu en kötüsüydü, yok daha da kötüsü başıma geliyor.
Evime giren iki tane hırsızdan kurtulmamı sağlayan lojman görevlisi olmuştu.
Evde anormal bir değişiklik gördüğü için yanında güvenlik bir adam ile gelmişler ve hırsızları suçüstü yakalayarak karakola teslim ettiler. Eğer onlar gelmemiş olsaydı büyük ihtimal evimi soyup soğana çevirmiş olacaklardı.
İşte şimdide Ezgi ve ben karşılıklı çay içiyoruz.
Abisini telaşlandırmamak için haber vermemişti. Adam zaten yaralı birde bunu duyması hiç iyi olmaz.
Yaşadığımız korkuyu anlatmaya kelimeler yetmez.
"Bi' uyandım adamlar ağzıma verdi pamuğu ben gittim." Ezgi olayı sanki gündelik yaşıyormuşuz gibi alayla anlatırken ben hâlâ korkumu geçirmeye çalışıyordum. Lojman görevlisi korkmamamız gerektiğini söylese de biz bu öneriye hiçte uymadık.
"Maral sende sakın abime bir şey söyleme." Ezgi'nin konuşmasıyla ona döndüm ve başımı usulca önce yukarı hemen sonrasında aşağıya salladım.
"Evden bir şey çalamamışlar değil mi?" Görevli gittikten sonra kontrol etmiştik ve bir şey çalamamışlardı. Evin kilidini değiştirmek içinde zar zor birini bulduk ve kilidini değiştirdik. Şu saatten sonra da ikimizinde uyumaya hiç niyeti yoktu.
"Sen çok korktun değil mi?" Ezgi yerinden kalktı ve ayaklarını yere sürte sürte yanıma geldi. Kollarıyla bedenimi sararak güven verircesine kol kanat gerdi.
"Böyle şeyler çok normal Maral." Tek kaşım itinayla havaya kalktı.
Hırsızlık normal bir şey mi?
"En çokta lojmanlara giriyorlar. Hemşire, polis, doktor falan olduğundan." Benin korkumu geçirmeye çalışıyordu. Ama ben başıma gelen bunca olaya bir açıklık getiremiyordum. Başımı yastığa rahat koyamayacağım.
