İMBAT (BXB)

SARHOŞ EYMEN

  Alkol insanın bastırılmış duygularını gün yüzüne çıkaran bir gevşeme aracı olarak görünür çoğu zaman. Ancak bu bazı insanlar için geçerli değildir ki bu insanların başında da ben geliyorum. Gözlerimi açmaya çalıştığımda başıma saplanan keskin ağrı ile inledim. Elimi başıma atarken dün neler yaşadığımı, eve nasıl geldiğimi sorgulamaya başladım. Ve hatırladığım anılarla gözlerim kocaman açılırken yanaklarım utançtan kıpkırmızı oldu.

FLASHBACK ( YAZARDAN)

   Eymen arabada kollarını boynuna doladığı Murat'a bayık bakışları ile gülümserken onu ne kadar zor bir duruma düşürdüğünün farkında olmadan başını tekrar boynuna gömdü. Parfüm kullanmadığına emin olduğu adamın kokusunun bu kadar güzel ve huzur verici olması içini gıcıklıyordu. Keşke dedi içinden keşke hep burada soluklanabilsem. Dev gibi adamla koltuk arasında kendini anın büyüsüne bırakan Eymen'e tezat Murat duydukları ve bulundukları konum nedeniyle şaşkındı. Ama şaşkınlığı uzun sürmedi ve incecik kollarını kavradığı Eymen'i nazikçe kendinden uzaklaştırdı. Emniyet kemerini dikkatle taktıktan sonra yola koyuldu. Vakit epey geç olmuştu ve Eymen ziyadesi ile sarhoştu. Cesaretini bilse de ayık kafa ile kendine bu kelimeleri sarf etmeyecek adama bakmamak için fazlasıyla gayret gösteriyordu. Geldiği gün anlamıştı farklı olduğunu ve kısa zaman önce onun hayatını tarumar edeceğini fark etse de kaçamamıştı. Eymen onun aksine neşe dolu cıvıl cıvıl bir adamdı, hala hayata toz pembe bakabiliyor, hala hayat için bir umut taşıyordu. Düşünceleri radyodan gelen melodiye eşlik eden Eymen'in sesi ile kaybolurken yüzüne ince bir tebessüm yerleşti.

"Sevdim seni bir kere

Başkasını sevemem

Deli diyorlar bana

Desinler değişemem

Desinler değişemem

Desinler değişemem

Sevdim seni bir kere

Başkasını sevemem

Deli diyorlar bana

Desinler değişemem

Desinler değişemem

Desinler değişemem

Hayatta en zor olan...."

 Eymen oturduğu koltukta yana dönmüş kısık bakışlarını Murat'a yöneltip sakince şarkıyı söylerken Murat göz ucu ile ona baktı. Pembe dolgun dudakları öne doğru çıkmış, insanın içini huzurla dolduran sesi ile bayık bakışlarının eşliğinde Murat'a serenat yaparcasına elini kolunu oynatarak söylüyordu şarkıyı. Murat fark ettiği ayrıntı ile sertçe yutkundu. Beldede yaşamak adına kendini gizlese de arada şehre gelip ihtiyacını karşılıyordu ama Eymen geldi geleli buna gerek duymadığını fark ettiğinde dikleşti. Evet Eymen beldeye geldiğinden beri gözü hep onun üzerindeydi ve son yaşananlar yüzünden de şehre bu zamana kadar gelmemişti. Kaç ay olmuştu 4ay ,5 neredeyse altı ay. Evet evet tabi ki bu yüzden hocadan etkileniyordu. Ancak o kendini buna inandırmaya çalışırken Eymen Murat'ın hiç beklemediği bir şekilde koltuğa yayılıp:

" Biliyor  musun mutarın oylu ben çoook kötü biriyim hıkk" dediğinde ifadesizce " Neden hoca?" dedi. Eymen derin bir nefes aldı ve kafasında dans eden kelimeleri sıraya koymaya çalışarak:

" Sen çok iyiii biriisin ve ben günahkaarım babamın dediği gibi..hık.." yarım yamalak konuşan Eymen'e tüm dikkatini veren Murat bu konuşmanın nereye varacağını bilmeden dinledi.

" Ben erkekleri seviyom ve ilk defa da seniin içün kalbim güm güm atıyo. Mutarın oylu benden nefret ettin mi?"

 Murat duydukları ile sertçe frene bastı. Aniden duran araba ile emniyet kemerine rağmen Eymen öne savrulup tekrar eski yerine döndü. Murat ona havalanmış kaşlarını süsleyen bakışını yönelttiğinde ise dudaklarını daha da büzerek ağlamaya başladı. 

........

 Eymen aklına dolan dün geceki olaylarla yatakta bacaklarını karnına çekerek küçücük oldu. İçmemeliydi, neler demişti Murat'a , kendisine değer verip yanında olan ve ne kadar kendine bile itiraf edemese de kalbine aldığı adama sarhoş kafa ile abuk subuk bir itiraf yapmıştı. Şimdi ne için üzülmeliydi? Murat'a yük olduğu için mi? Yoksa söyledikleri yüzünden Murat'ın gitme ihtimali olmasına mı? Sonra düşündü evdeydi , yatağındaydı, belki de sarhoş olduğu için dalga geçtiğini sanmıştı Murat. Bir umut doğdu içine ve tekrar gülümsedi yavaş yavaş akan gözyaşlarının içinde. Geldiğinden beri gülümseyen yüzüne sakladığı duygularını kabul etmekle kalmamış, annesinden sonra ilk defa kaybetme korkusunu da yeniden göğüs kafesinde bir yumru gibi hissetmişti.
İçine doğan umudun verdiği rahatlama ile yataktan fırlayıp banyoya geçerek ihtiyaçlarını karşıladı. Ardından mutfağa geçtiğinde gülümsemesi daha da genişledi. Bir an için kısa bir an için de olsa sevgilisi varmış da onu pamuklara sarmış gibi karşısındaki manzaraya baktı.
Ama bilmediği şey o gecenin devamıydı...